Infrastruktura - Kolej u podnóża Śnieżnika Jerry - 30-03-2013, 08:22 Temat postu: Kolej u podnóża ŚnieżnikaLądek Zdrój to najbardziej okazała i najważniejsza stacja Kolei Doliny Białej Lądeckiej. Tak przynajmniej nazywano tę linię w latach jej świetności. W ostatnim czasie służyła już niemal wyłącznie turystom i gościom lądeckich sanatoriów.
Linia prowadząca przez Lądek Zdrój powstała w 1897 r., by służyć kuracjuszom coraz liczniej zdążającym do rozwijającego się prężnie uzdrowiska. Tą trasą chciano również transportować wyroby huty szkła ze Stronia Śląskiego oraz urobek z okolicznych kamieniołomów.
Kręty jak wąż boa
Linia Kolei Białej Lądeckiej wzięła nazwę od rzeki, której doliną poprowadzono jej pojedynczy tor. Odgałęzia się on od główniej magistrali Wrocław - Kłodzko - Międzylesie kilka kilometrów za Kłodzkiem, na stacji Krosnowice Kłodzkie. Dalej tor skręca zdecydowanie na wschód, by po minięciu Lądka jeszcze raz zatoczyć ostry łuk, tym razem na południe. Kończy się 6 kilometrów dalej w Stroniu Śląskim, gdzie wybudowano bazę dla lokomotyw, kilka charakterystycznych domów kolejarskich i urokliwą, ceglaną wieżę ciśnień istniejącą do dziś. Pociągi kursowały jednak nie do Krosnowic, ale do samego Kłodzka Głównego. Tam podróżni mogli przesiadać się w drodze w innych kierunkach - do Wrocławia czy Wałbrzycha. Na noc co najmniej jeden skład zostawał w Stroniu.
Jechał pusto, ale co z tego
Podobny schemat obsługi tej trasy obowiązywał także po przejęciu linii przez PKP. Kursowały tu pociągi lokalne z Kłodzka, część z nich miała w swoim składzie kilka wagonów komunikacji bezpośredniej z i do Warszawy lub Katowic. Pojazdy trakcyjne kursujące na tej trasie zapewniała kłodzka parowozownia, po wprowadzeniu lokomotyw spalinowych zrezygnowano z postoju nocnego w Stroniu. Ostatni pociąg wracał jeszcze tego samego dnia do Kłodzka, a bardzo wcześnie rano, niemal pusty, znów jechał do Stronia. Było to nieekonomiczne, ale kto w tamtych czasach myślał o kosztach na kolei...?
Schronisko na dworcu
Najokazalszym dworcem na tej linii jest Lądek Zdrój. To tu wysiadało w drodze z Kłodzka najwięcej pasażerów, a na pociąg oczekiwały wytworne panie wracające, z ogromnymi walizami, z kuracji. Stację otwarto 14 listopada 1897 r., ale 15 lat później została ona znacznie rozbudowana. Obecny murowany z czerwonej cegły budynek pochodzi już z 1912 r., o czym przypomina data wygrawerowana na frontowej elewacji.
W skład kompleksu dworcowego wchodziła poczekalnia, obszerna restauracja, mieszkania dla personelu, kasy oraz biura zawiadowcy i dyżurnego ruchu. Peron przylegający do dworca był zadaszony charakterystyczną, ażurową drewnianą wiatą. W dwudziestoleciu międzywojennym w budynku dworca mieściło się schronisko młodzieżowe.
Układ torowy stacji składał się z toru głównego i dwóch torów bocznych oraz bocznicy wiodącej do magazynu. Za czasów niemieckich stacja nosiła nazwę Landeck, później przemianowano ją na Bad Landeck, a w 1945 r. na Lądek Zdrój.
Tor wciąż do jazdy
Kres kolejowej historii w Lądku wyznaczył 15 marca 2004 r. Od tego dnia pociągi na trasie Kłodzko - Stronie zastąpiła Kolejowa Komunikacja Autobusowa. Po niedługim czasie zlikwidowano także i tę namiastkę kolei. Dziś tory są już zupełnie nieużywane, aczkolwiek ich nie zdemontowano. Wciąż możliwa jest reaktywacja tej linii, chociaż póki co raczej się na to nie zanosi. Samym dworcem interesuje się natomiast lądecki samorząd. Burmistrz miasta chciałby urządzić na zabytkowej stacji dom pomocy społecznej.