Zaglądamy też do centrum obsługi, w którym Łukasz zakupuje cegłę. O 7:50 zostaje podstawiony RailJet do Monachium, który zawiezie nas do Linz. Zajęliśmy miejsce w wagonie, w którym znajduje się Kinderkino, czyli miejsce, w którym dzieci mogą oglądać filmy na DVD podczas podróży. Z głośników w pociągu płynie uspokajająca muzyka. Kończy się ona jednak w momencie odjazdu. Trasa do Linz jest już mi znana z poprzedniego wyjazdu. To takie austriackie KDP, RailJetem jedzie się 200 km/h, ale nie na całym odcinku. Przed 10:00 jesteśmy w Linz. Każdy pociąg przyjeżdżający z Wiednia ma tu myte czoło. Pociągi zatrzymują się zawsze przy tym samym peronie, na którym porozstawiane są wiadra z wodą i mopy, co kilka słupów, aby można było sprawnie dokonać mycia niezależnie w którym miejscu zatrzyma się czoło pociągu. Mamy trochę czasu, więc obejrzymy sobie miasto. Wcześniej zaglądamy do tunelu tramwajowego, do którego można się dostać z holu dworca. Nie obyło się także bez fotki dworca z zewnątrz. Idziemy wzdłuż torów tramwajowych co pozwala na focenie przejeżdżających składów. Ciekawym rozwiązaniem w tym mieście są pasy ruchu będące jednocześnie peronami na przystankach tramwajowych oraz specjalne wąskie pasy ruchu dla rowerzystów przy skrzyżowaniach. W końcu dochodzimy do Hauptplatzu gdzie przystanek końcowy ma linia 50, na której kursują nieco inne tramwaje. Za placem jest most na Dunaju. Niestety nie mamy aż tyle czasu żeby pójść dalej. Na dworzec postanawiamy powrócić tramwajem i czynimy to linią 3 z przystanku Taubenmarkt.
Pod koniec trasy przejeżdżamy przez Bad Mittendorf i Tauplitz. W tej okolicy znajduje się mamucia skocznia Kulm. Podróż kończy się na stacji Stainach-Irdning. Przez opóźnienie trochę obawialiśmy się o nasze skomunikowanie, ale okazało się, że IC do Graz jeszcze nie przyjechał. Podczas krótkiego czekania cyknąłem kilka fot. Pociągi IC na tej trasie oprócz typowych ickowych wagonów mają również wagon sterowniczy z otwieralnymi oknami, ponieważ na trasie Salzburg - Graz konieczna jest dwukrotna zmiana czoła. Podjeżdżamy do stacji Selzthal, gdzie będziemy mieć dłuższą przerwę. IC do Graz ma tutaj drugą zmianę czoła (pierwsza była w Bischofshofen). Jest to duża stacja z budynkiem dworca pomiędzy torami. Okolica jednak dość odludna. Kolejna trasa, którą zaliczymy to Selzthal-Linz. Tutaj również trafia nam się skład z otwieralnymi oknami. Odjeżdżamy punktualnie jednak już na pierwszej stacji za Selzthal łapiemy +15 z powodu krzyżowania. Na trasie również ładne górskie widoki, ale już nie takie zarąbiste jak na linii z Attnang-Puchheim. Później, po wyjeździe nr 4 okazało się, że najlepsze są na trzeciej linii, do Amstetten, którą kursuje tylko jedna para pociągów w weekendy. Między Hinterstoder a Steyrling przejeżdżamy po wysokim wiadukcie, na którym gwałtownie hamujemy. Okazuje się, że wiaduktem szedł sobie jakiś gość, na szczęście nic mu się nie stało. Trochę szkoda, że nie zatrzymaliśmy się na środku tego wiaduktu.
Podczas kontroli czeska kierpociowa jest zdziwiona, że mamy bilety od granicy i dopytuje się jak i gdzie udało nam się je kupić. Twierdzi, że kasjerki w Českých Budějovicích nie chcą takich sprzedawać. No to okaże się jutro. Na stacji końcowej jesteśmy po 22:00. Nasze miejsce noclegu to Ubytovna Františka Škroupa mieszcząca się w niewielkiej odległości od dworca głównego. Gdy tam przybywamy nikt nam nie otwiera, aczkolwiek w recepcji pali się światło. Wykonujemy więc telefon do osoby, u której rezerwowaliśmy nocleg i dowiadujemy się, że niedługo ktoś się pojawi. Wcześniej przychodzi jednak facet, który również tu nocuje i ma klucz, więc wpuszcza nas do holu. Rozsiadamy się na sofach i czekamy. Po pewnym czasie z korytarza powolnym krokiem wyłania się mocno zaniedbany i niezbyt ładnie pachnący facet. W pierwszym momencie pomyśleliśmy, że to żul, któremu udało się tutaj jakoś zamelinować, jednak po chwili okazało się, że jest to gość z recepcji. 
Ogromny problem sprawia mu spisanie naszych polskich danych z dowodów osobistych przez co trwa to nienaturalnie długo. W końcu po załatwieniu wszystkich formalności możemy udać się do pokoju. Cena noclegu to 215 koron (w tym 15 koron opłaty miejscowej i 10 koron za żeton na prysznic), standard na fotce. Istnieje też możliwość noclegu w pokojach starszego typu, tańszego o 50 koron. Pokoje połączone są w moduły po kilka pokoi ze wspólnym pomieszczeniem kuchennym i łazienką. Żeton umożliwia korzystanie z prysznica przez określoną ilość czasu, jednak jest on mierzony tylko gdy leci woda, a tą można dowolnie zatrzymywać i włączać ponownie.
Jesteśmy jednymi z nielicznych pasażerów w pociągu, który nie zdążył się jeszcze zagrzać po nocy, więc jest w nim bardzo zimno. Wyjazd ze stacji po ostrym łuku zawracającym nasz pociąg o niemal 180 stopni. Trasa biegnie wzdłuż Wełtawy, więc widoki są ładne. Na końcowej stacji lok oblatuje skład, a my mamy czas na fotki. Na stacji jest czynna kasa, w której zakupujemy ostatnie potrzebne bilety, a na peronie znajduje się kran z wodą zdatną do picia. W drodze powrotnej łapiemy małe plecy. Ponieważ skomunikowanie jest na styk Łukasz udaje się do kierpocia zgłosić przesiadkę. Wraca jednak z informacją, że niedasię bo to pociąg międzynarodowy. No niech spróbują nie przytrzymać to się to Czechom nie opłaci ! Kierpoć jednak chyba się zreflektował, gdyż po jakimś czasie sam do nas przychodzi i oświadcza, że pociąg do Linz czeka. Gdy przyjeżdżamy do Rybníka okazuje się, że nie musi czekać, bo też ma plecy i jeszcze nie przyjechał. Na stacji jest tylko pociąg z Linz do Českých Budějovic, a nasz zjawia się chwilę później. Ponieważ do Czech jedzie skład austriacki, a do Austrii skład czeski, drużyny pytają każdego wsiadającego dokąd jedzie, aby mieć pewność, że nikt nie pomylił pociągu. Następny kurs do Lipna nad Vltavou będzie mieć już dobrą frekwencję, ponieważ z pociągu z Českých Budějovic przesiadło się sporo osób.
W przypadku polskich husarzy nie stwierdziliśmy tego. Nie rozstajemy się z wagonami motorowymi, bo nasz kolejny pociąg czyli osobówka do Krems an der Donau to taki sam wagon motorowy jak na poprzedniej lokalce. Ruszamy o 17:43. Dzisiejsze linie generalnie są mało ciekawe widokowo jak na Austrię. W Krems wykonujemy kilka fotek. Następnie przesiadamy się, a jakżeby inaczej, do kolejnego wagonu motorowego, tym razem relacji Krems - Sigmundsherberg. Ruszamy planowo, frekwencja niezbyt duża. Na stacji Hadersdorf am Kamp dłuższy postój, więc wychodzimy na fotki. Okazuje się, że do naszego pociągu został dołączony drugi wagon motorowy. Patrząc na frekwencję jest to kompletnie bez sensu. Łapiemy małe plecy, ponieważ oczekujemy na pociąg z Wiednia przez Tulln. Na szczęście mamy na trasie jeszcze jeden długi postój, dzięki któremu powinniśmy zgubić opóźnienie. Ponadto liczymy na to, że 2-minutowa przesiadka w Sigmundsherbergu jest domyślnym skomunikowaniem. Tym drugim dłuższym postojem jest Horn, gdzie również wychodzimy na fotki. Przecieramy oczy ze zdumienia, ale do naszego pociągu podpina się trzeci wagon motorowy ! Podczas focenia zagaduje do nas z okna pociągu młody chłopak. Okazuje się, że jest to austriacki MK. Dogadujemy się z nim po angielsku i dowiadujemy się, że wagony motorowe, które są dołączane do naszego pociągu pochodzą z kursów jadących trochę wcześniej, które zostały wycięte. Narzeka on też, że ÖBB wycięła postoje większości pociągów w miejscowości, z której pochodzi. Nie może się nadziwić, gdy opowiadamy mu o różnych absurdach występujących na naszej kolei, w tym o ilości poprawek do cegły. W Sigmundsherbergu jesteśmy planowo, ale okazuje się, że nasz pociąg do Czech ma lekkie plecy. Jest więc możliwość, aby jeszcze pogadać jak również obfocić stację. W końcu przybywa nasz pociąg i musimy pożegnać naszego austriackiego kolegę, który uda się w kierunku Wiednia. Jest to długi skład City Shuttle. Jest już ciemno, więc nie zaliczamy. Uczynimy to jutro. Do Českých Velenic dojeżdżamy tylko my. Skład po chwili wraca jako podsył do stacji Gmünd. Nasz dzisiejszy nocleg to domov mládeže czyli schronisko młodzieżowe znajdujące się na przeciwko dworca. Cena noclegu 150 koron, standard na fotce.
Pod koniec trasy przepychamy się przez wąskie uliczki w miejscowości i w końcu docieramy na stację Friedberg. Czeka już na nas desiro do Oberwart. Po półgodzinnej jeździe jesteśmy na miejscu. Wykonujemy fotki stacji, udajemy się także obejrzeć miasteczko. Podczas zakupów w Sparze jest problem z akceptacją mojej karty przez co muszę ratować się gotówką. Następnie tą samą trasą powracamy do Friedbergu. Tam przesiadamy się na pociąg Wiener Neustadt - Graz, który z racji KKA jest już podstawiony. Podczas przesiadki parę fot. Ten region opanowany jest przez desira, które jeżdżą na większości pociągów. Trasa jest ładna, jednak są to nieco inne góry niż np. w okolicach Selzthal. W Bierbaum krzyżowanie. Zbliżając się do Fehring widzimy w dole idący równolegle do nas tor. Jesteśmy przekonani, że jest to linia z Węgier, która zaraz się do nas dołączy, jednak po chwili okazuje się, że jest to nasza linia, którą za chwilę pojedziemy.
Na jednej ze stacji mamy krzyżowanie z IC-kiem relacji przeciwnej. W Selzthal zmiana czoła, już trzeci raz przejeżdżamy przez tą stację na tym wyjeździe. W Leoben jak zawsze skomunikowanie przy jednym peronie z pociągiem do Wiednia, a konkretnie z EC Lienz - Wien Meidling, na który się przesiadamy. Jego loczek chyba coś niedomaga, bo wspomaga go taurus. Zapełnienie duże, ale na samym początku składu znajdujemy 2 miejsca w przedziale przy oknie. Przy kontroli kierpoć informuje nas, że te miejsca są zajęte tylko pasażerowie poszli do restauracyjnego. Odpowiadamy, że gdy wrócą to im ustąpimy i przesiądziemy się na środkowe. Na szczęście wrócili dopiero przed Wiener Neustadt czyli Semmeringbahn mogliśmy podziwiać bez problemu.
Dopiero po dłuższej chwili udaje się niektóre odblokować. Ludzi dużo ale udaje nam się znaleźć miejsca w przedziale, w tym jedno przy oknie. Do Břeclavi podróż spokojna. Na poprzednim wyjeździe CHOPIN przybył do tej stacji opóźniony 90 minut. METROPOL chyba postanowił się nam odwdzięczyć, bo gdy udajemy się do holu po bilety widzimy na tablicy, że ma +80... Kasjerka wystawia Łukaszowi bilet za euro, mimo że wcale ją o to nie prosił. Gdy ją o tym informuje i mówi, że chce normalny za korony to strzela focha... Na peronie coraz bardziej rodzinna atmosfera, ludzie w większości rozmawiają po Polsku. Drzwi w naszym wagonie nie działają, trzeba wsiadać i wysiadać przez kuszetkę. Zagaduje do nas koleś, który jedzie do Wieliczki i zakupił na czeski odcinek bilet grupowy z jedną panią. Uświadamiamy go, że nie musi jechać CHOPINEM do Katowic jak pierwotnie planował, tylko może w Bohumínie przesiąść się na SILESIĘ. Po pewnym czasie większość ludzi powraca do swoich wagonów bo zrobiło im się chłodno od szwendania się po peronie, na którym pozostał jedynie gość z wózkiem z przekąskami, który czeka na METROPOLA. Z tego co widzieliśmy to dzięki opóźnieniu zarobił już trochę podczas pobytu na peronie, za sprawą pasażerów naszego pociągu. W końcu przybywa opóźniony METROPOL. Po wykonaniu wszystkich manewrów możemy ruszyć w dalszą drogę. Jedna pani z naszego przedziału zakupuje bilet u kierpociowej płacąc w euro. W Ostravie Łukasza wyrywa ze snu gość, który posiada miejscówkę na jego miejsce. Na szczęście i tak już się zbieramy bo zaraz Bohumín. Po przyjeździe zabieram się z Łukaszem samochodem do skrzyżowania w Chałupkach, a następnie pieszo dochodzę na stację. Wsiadam do polskiego kibelka, zakupuję bilet i o 6:00 jestem w Kędzierzynie. Trzeba teraz porządnie wypocząć bo już za 3 dni kolejny wyjazd do Austrii...