W efekcie nasze plecy znowu zwiększają się do ok. godziny. Za Świebodzicami remont linii trwa w najlepsze. W Wałbrzychu Gł. na skomunikowanie z nami oczekuje szynobus KD do Kłodzka, wcześniej kierpoć naszego pociągu informował pasażera w moim wagonie, że skomunikowanie będzie. Na wyjeździe w kierunku Jeleniej Góry mijamy wałbrzyską szopę. Im bliżej Jeleniej Góry tym widoki stają się ładniejsze i pojawiają się ośnieżone góry. Od Marciszowa jedziemy lewym torem. W niektórych miejscach remont linii i stacyjek trwa w najlepsze.
Na szczęście w (C) kursuje dodatkowa para pociągów na trasie Szklarska-Harrachov, dzięki czemu będę mógł dojechać do Tanvaldu i wrócić, a głównie o ten odcinek mi chodzi (druga linia była dodatkowo z racji dużej ilości czasu). Gdy w końcu szynobus KD dociera do Szklarskiej możemy ruszyć z Piechowic. Zaczynamy ostro wspinać się pod górkę. Po drodze jest przystanek Górzyniec a pierwszy przystanek na terenie Szklarskiej to Szklarska Poręba Dolna. Za tym przystankiem widoki niezwykłe, no w końcu jest to jedna z najpiękniejszych linii kolejowych w Polsce. Następnie Szklarska Poręba Średnia i chwilę później stacja końcowa Szklarska Poręba Górna.
W budynku znajduje się również toaleta, jednak jest tak sprytnie ukryta, że pewnie wielu podróżnych do niej nie trafia. Ja odkryłem ją przez przypadek. 
Wychodząc przed budynek dworca mamy piękny widok na góry. Gdy kończę zwiedzać stację przybywa motorak z Harrachova, a dokładniej to 3 motoraki (2 silnikowe z doczepnym w środku). Malowanie i napisy świadczą o tym, że GWTR wypożyczyło ten tabor od Słowaków. Całkiem spora grupka przesiada się na szynobus KD do Jeleniej Góry. Skomunikowania w obie strony są w stylu czeskim, drugi pociąg odjeżdża zaraz po przesiadce ludzi. Będąc na stacji można odnieść wrażenie, że znajduje się ona na odludziu, ale wystarczy zejść nieco w dół, aby trafić do tętniącego życiem górskiego miasteczka. Spaceruję sobie trochę po nim, a następnie inną drogą wspinam się na dworzec. Jedną z możliwości dostania się tam są długie schody. Gdy docieram na stację motoraki szykują się już do kolejnego kursu. Frekwencja całkiem przyzwoita, na każdej czwórce ktoś siedzi, do mnie też po chwili dosiadają się ludzie. Mimo, że pociąg jest PR i w większości jedzie na terenie Polski nie ma w nim polskiego kierpocia. Trochę się więc wkopałem, ponieważ bilet do Jakuszyc kosztuje mnie 1,62 zł a u czeskiej kierpociowej trzeba zapłacić za to z 7 zł. Ja kupiłem sobie tylko w jedną stronę, bo myślałem, że odprawa wygląda tak jak w Lubawce i że powrotny bez problemu zakupię sobie w pociągu. Przed odjazdem kierpociowa pyta czy wszyscy mają bilety. Po odjeździe zaczynamy jeszcze bardziej wspinać się pod górkę. O tym jak wysoko nad poziomem morza jesteśmy świadczy fakt, że przy torach leży śnieg mimo że mamy maj. Na trasie mamy 2 przystanki: Szklarska Poręba Huta oraz Szklarska Poręba Jakuszyce, który jest najwyżej położonym przystankiem kolejowym w Polsce (886 m n.p.m.). Trasa w większości wiedzie przez lasy, co nie daje zbyt wielu możliwości podziwiania panoramy gór. Przed samym Harrachovem na chwilę pokazuje się w dole miejscowość z mamucią skocznią, która nad nią góruje. Kontroli biletów nie było.
Pociąg do Liberca obsługuje nowoczesny szynobus Regio Shuttle. W środku gniazdka oraz automat, w którym zakupuję bilet na czeski odcinek trasy. Kierownik daje odjazd, drzwi się zamykają, jednak w momencie gdy ruszamy do szynobusu podbiegają chłopak i dziewczyna, którzy chcą jeszcze wsiąść i rozpaczliwie naciskają przycisk na zablokowanych drzwiach. Kierownik biegnie do kabiny aby dać znać mechanikowi, że ma się zatrzymać (w Czechach drużyny nie mają radia) jednak nie zdąża i pociąg odjeżdża bez nich. Jestem więc jedynym pasażerem na pokładzie. Na stacji Kořenov krzyżowanie, więc można wyskoczyć na szybkie fotki. Podczas focenia stojący na peronie dziadek z piwem coś do mnie mówi (nie rozumiałem co, ale chyba gadał od rzeczy...). Kierpoć z szynobusu, który przyjechał przesiada się do naszego vlaku, wsiada również parę osób. Na sąsiedniej czwórce siedzi gościu, który gada sam do siebie, a później wychodzi jeszcze, że jedzie na gapę. Szynobusy Regio Shuttle mają trochę dziwny system ruszania, gdyż po zamknięciu drzwi trzeba chwilę odczekać zanim pojazd ruszy. Podobnie jest w Elfach KŚ. Jedziemy ostro w dół, nie brakuje tuneli i wiaduktów i w związku z tym prędkość także jest turystyczna. Na tym odcinku zastosowano szynę zębatą. W Tanvaldzie mam mieć szybką 2-minutową przesiadkę na krzyżowaniu do pociągu powrotnego do Harrachova. Na szczęście udaje się bez problemu. Takim samym szynobusem wspinamy się z powrotem do Harrachova. W pewnym momencie gwałtownie hamujemy. Na szczęście chyba nie mieliśmy żadnego bliskiego spotkania z niczym, bo po chwili ruszamy. Psuje się także pogoda, zaczyna padać deszcz. Chyba czekało z rozpadaniem się aż skończę zaliczać.
Zrobiło się zimno i nieprzyjemnie, a stację dokładnie zwiedziłem wcześniej więc po wykonaniu kilku zdjęć wsiadam do pociągu, kupuję bilet u kierownika i zajmuję sobie miejsce, bo schodzi się coraz więcej ludzi (powroty z długiego weekendu). Zjazd ze Szklarskiej Poręby do Piechowic to oczywiście delektowanie się pięknymi widokami. W Jeleniej Górze pół godziny postoju, więc udaję się do kasy aby zakupić bilet na przejechany odcinek z Harrachova do Szklarskiej. Kolejka duża, więc aby oszczędzić tłumaczenia kasjerce proszę o bilet na jutro. Do KARKONOSZY w międzyczasie zostały podpięte z tyłu dodatkowe dwójki oraz sypialny i kuszetki. Przy tym samym peronie stoi również ROZEWIE do Gdyni, które jak się później okazało będzie prowadzić pijany maszynista. Wszystko odbyło się sprawnie i punktualnie o 19:39 ruszamy z Jeleniej Góry w kierunku Wałbrzycha i Wrocławia. W którymś z sąsiednich przedziałów jedzie małżeństwo, które nieustannie się ze sobą przekomarza, ale żartobliwie. W pewnym momencie mąż pyta: "A co byś zrobiła gdybym teraz wysiadł z pociągu?" na co żona bez ogródek odpowiada: "Przysłałabym ci pozew rozwodowy!". Przed Wrocławiem stoimy dłuższą chwilę przed wjazdem na estakadę. Na peronie dworca głównego oczekuje oczywiście spory tłumek w tym grupka jakiś kibiców albo coś, bo krzyczą i śpiewają, na szczęście ulokowali się gdzieś na tyłach. Zostaje też podana informacja, że ROZEWIE przybędzie z opóźnieniem 120 minut. Dalsza jazda upływa również spokojnie i przed 1:00 jestem w Kędzierzynie.