Niestety ja odpadam z powodu prawka i egzaminu na prawo jazdy na Śląsku 
Victoria - 05-10-2012, 11:14
Temat postu:
PKP, czyli Polska w zapaści
Paweł Demirski, dramatopisarz, o prapremierze „Firmy", thrillerze politycznym o aferach na polskich kolejach.
Paweł Demirski: Przeczytałem w Internecie artykuł o tym, w jaki sposób ustawa o komercjalizacji polskich kolei i decyzje polityków wpłynęły na ich działalność. Od razu powiedziałem Monice, że to temat na przedstawienie, mieliśmy jednak inne zobowiązania. Rok temu zadzwonił Piotr Kruszczyński, tuż po objęciu dyrekcji Teatru Nowego w Poznaniu, i zasugerował, żebyśmy przygotowali spektakl o PKP. Jeżeli dwie osoby wpadły na ten sam pomysł, nie można było dłużej czekać. Postanowiliśmy zająć się aferami. Przekonaliśmy się, że środowisko miłośników kolei jest szerokie i są w nim ludzie, którzy na własną rękę przeprowadzają śledztwa. Funkcjonują internetowe fora poświęcone kolejom, a ich bywalcy wymieniają się wiedzą i opiniami. Zaskoczyła nas wielka ilość niewyjaśnionych spraw i nierozwiązanych problemów prawno-ekonomicznych. Dlatego postanowiliśmy, że będziemy się posiłkować formą thrillera politycznego. Nie bez kozery zatytułowaliśmy go „Firma", odnosząc się do książki Johna Grishama o amerykańskich służbach specjalnych.
Więcej:
http://www.rp.pl/artykul/107684,939361-PKP--czyli-Polska--w-zapasci.html
Lady Makbet - 05-10-2012, 12:26
Temat postu:
Zapowiada się ciekawy spektakl, zwłaszcza że piszą o nim ważniejsze media, nawet kolejowe, z jednym wyjątkiem: o spektaklu milczy portal "Kurier Kolejowy" należący do Grupy PKP. To bardzo wymowne! Czyżby odgórny prikaz betonu PKP, czy też może wiernopoddańcza autocenzura redakcji, aby nie narażać się swoim pryncypałom?
winograd - 05-10-2012, 18:43
Temat postu:
Szkoda, że w obsadzie nie ma Pawła Binkowskiego czyli naszego dworcowego "Franka"
Minerva - 06-10-2012, 02:42
Temat postu:
Notka na Nowym Ekranie:
http://infokolej.neon24.pl/post/75963,sztuka-teatralna-o-przekretach-w-pkp
Victoria - 06-10-2012, 13:23
Temat postu:
Po tym spektaklu widzowie będą palić opony? W sobotę premiera "Firmy"
W sobotę w Teatrze Nowym odbędzie się premiera "Firmy" - pierwszego w Poznaniu spektaklu autorstwa reżyserki Moniki Strzępki i dramaturga Pawła Demirskiego. Ten duet to dziś najgorętsze nazwiska w polskim teatrze. Tworzą mocne, politycznie zaangażowane lewicowe spektakle, świetnie przyjmowane przez krytykę i wielokrotnie nagradzane. - Nie jestem w stanie przewidzieć, czy po obejrzeniu "Firmy" ludzie nie zaczną palić opon na torach kolejowych - mówi Paweł Demirski w rozmowie z Michałem Danielewskim i Michałem Wybieralskim.
- Główną płaszczyzną tego spektaklu jest polska kolej. Nie mówimy o tym, że mamy brudne i niepunktualne pociągi, staramy się sięgnąć głębiej. Podczas prac nad spektaklem wchodziliśmy na fora kolejarskie. Bo kolej ma wielu pasjonatów, którzy chodzą na dworce, robią zdjęcia, znają na pamięć rozkłady pociągów i interesują się tą tematyką. Ci pasjonaci opisywali na forach przekręty na kolei, tam aż huczało od afer. I nagle prokuratura zakazywała publikacji informacji na ten temat, interesowała się ludźmi, którzy na własną rękę prowadzili śledztwa dotyczące nieprawidłowości na kolei. Jak już weszliśmy w ten świat, zaczęliśmy łączyć ze sobą fakty, to logicznie doszliśmy do poziomu ogólnoświatowego spisku służb specjalnych. I to bardzo nieprzyjemna wiedza i przerażający moment. Zastanawiasz się, czy w to wszystko uwierzyć, pójść w pełni w takie myślenie. Bo to oznacza, że spisków można zacząć się doszukiwać w każdym innym skrawku rzeczywistości. Skoro są na kolei, to może też gdzieś indziej? Postawiony przed takimi pytaniami człowiek staje się totalnie bezradny.
Więcej TUTAJ
wodkangazico - 07-10-2012, 14:25
Temat postu:
I po premierze...
Jak było?
Nie wiem - tyle się działo na scenie, że nie było czasu zapamiętać.
Ale od początku, czyli ruszamy z foyer.
Urwałem się z szychty i niemalże jak "palacz w niebieskim drelichu"* i w dodatku przemoknięty, wpadłem tamże, w samo sedno poznańskiej bohemy (kurcze, niesamowite, ale chyba w Pyrlandii rzeczywiscie funkcjonuje coś takiego!!!) słuchającej...
Orkiestry kolejowej! - już prawie Mrożek.
Zakupiłem grzecznie bilet, czekam, wszyscy czekają, a tu zapowiedź megafonowa rodem z innego surrealisty - Barei: "spektakl jest opóźniony".
Robią klimat - ok.
Jak się miało okazać, dalej owo "robienie klimatu" okazało się tyle sugestywne, co zwodnicze.
Jakkolwiek "na zapowiedzi dano", o czym traktować będzie sztuka, to kiedy na deskach pojawili się aktorzy, publiczność ujrzała w ich osobach nie naszych macherów od polityki i kolei, co raczej odbitki bohaterów zachodnich filmów fabularnych.
Panią dwudziestolecia - mózg rodzinnego biznesu - jak nic skojarzyć można było z Don Corleone (nawet spodnie nosi).
Reszta familii też w klimacie, jak np. przylizany, żelowany dyrektor (czyżby Czaruś?).
Aż chciałoby się zasugerować reżyserom: wiecej światła i Rodzina, ach rodzina na begina, a nie jakieś tam Nim wstanie dzień, które dopiero co przebrzmiało przy przytłumionych ramplampach.
Albo taki Colombo** w prochowcu.
Będzie tropił afery na PKP?
Niemożliwe! Co na to jego żona?
Normalnie, szykuje się jakaś mieszanina obyczajówki z czarną komedią, a nie zapowiadany
polityczny thriller - daję głowę, tak zapewne skonstatowała niejedna osoba na widowni.
Tutaj przypomnienie: salę zapełniło wspomniane wyżej Towarzystwo z Korytarza, że powtórzę: same
"śmietankowe serduszka"***. znaczy: osobniki może i o wysokim wyrobieniu kulturalnym - takim branżowym IQ - ale raczej bladym pojęciu o naszych kuglarzach dróg żelaznych i tym,
kto kogo.
Ot, taka wada fabryczna premier - nie wypada przecież przyjść na sam bankiet po.
Dlatego, kiedy na deskach, na dobre zaczął się teatr absurdu - niedopowiedziane, nie ułożone
chronologicznie, lużno powiązane, szybkie sceny, postaci, o których nie do końca wiadomo, kim
są, dialogi rodem z afer podsłuchowych, w których mało konkretów, za to "kurwy" do woli -
słowem: w sposob najlepszy z możliwych oddane realia, zarówno polityczne, jak i kolejowe III RPRL-u - Młodzi Wykształceni z Miasta Poznań, zrazu niewiele z niego przyswoili.
Pojęli jeszcze mniej.
Zapewne skutkiem tego irracjonalnego odbioru, chwilami wręcz gubienia wątku - bo czegóż by innego? - był miałki śmiech na widowni, pojawiający się w reakcji na wpadki językowe bohaterów, bądź gagi rodem z zachodnich sitcomów.
Ale spokojnie, okazało się: reżyserowie swój fach poznali i rzecz przewidzieli.
Uznali, że aby widz nie przepadł, nie utonął i się nie znudził, naukę pływania w mętnej wodzie czynić należy stopniowo.
Wypychanie z myślowego brodzika przeprowadzili powoli, może nie metodycznie - nie o to chodzi - za to permanentnie i wciąż w dobrym kierunku - coraz głebiej.
A może postapili inaczej: dolewali do basenu coraz więcej i więcej...
Wody?
Nie - krwi!!!
Posoki ofiar katastrof kolejowych pełne są w sztuce usta, kubki z kawą i gorzałą, a nawet wiadro do mycia podłogi w kolejowym barze.
Nieważne, jak.
Z zamierzonym skutkiem?
Chyba, ponieważ w miarę czerwienienia sceny, podśmiechów na sali faktycznie coraz było mniej.
Wreszcie zdali sobie sprawę, że choć początkowe podejrzenia wobec autorów okazały się uzasadnione, czyli: ""ja wiedziałem, że tak będzie""; "nie wysilili się kreacją postaci i adaptacją fabuły"; "kogoś tam i coś tam skopiowali" - okazało się wszakże, iż ci na twórczą łatwiznę - tutaj w pozytywnym wydźwięku - poszli znacznie dalej i w zupełnie innych, od przewidywanych przez gawiedź, wymiarze i kierunku.
Wreszcie dotarło między krzesł rzędy, iż do opowiedzenia tej niesamowitej historii, pierwowzorów nie szukali gdzieś tam w jakimś Hollywood, czy u Mrożka, ale że do wywołania wrażenia chaosu - początku wszystkiego i, patrząc na postępujacy po scenie bałagan, przewidywanego końca - użyli, skserowali jej rzeczywistych bohaterów. I wcale nie musieli dramatyzować zdarzeń - one rozegrały się zupełnie blisko, niedawno i tak tragicznie.
Życie po raz kolejny przerosło teatr, a dramaturgom i aktorom pozostało tylko o tym opowiedzieć?
Niestety - to chyba właśnie chcieli wyrazić, kiedy w pewnym momencie "ich" bohaterowie zeszli ze sceny i w zastępstwie prawdziwego kolejowego betonu - którego obecności, a już na pewno autodemaskacji, na spektaklu raczej spodziewać się nie należy - zaczęli komentować odegrane chwilę wstecz, role.
Strzępka z Demirskim powiedzieli wprost: to nie my napisaliśmy te sztukę. Jej autorem jest życie.
Ale nie ono samo - nieodłącznie ze śmiercią.
Życie - podróż, śmierć - jej kres.
Tyle banału.
Autorzy odnaleźli więcej: dworzec - miejsce i chwile na zadumę - oraz kolejarzy, którzy układają przebiegi i mogą nam w drodze pomóc, ale równie dobrze mogą wedrówkę skutecznie spieprzyć.
Ich wola - a może i nie, bo sami z rozbrajajacą szczerością przyznają i usprawiedliwiają się, że nie mają pojęcia, co robią - do której katastrofy ważny będzie nasz bilet.
Czy my sami, kiedy już wsiądziemy do pociągu, mamy na to jakiś wpływ?
Czy - mimo, iż sama katastrofa jest nieodwołalna - możemy jakoś zmienić rozkład jazdy?
Raczej nie.
Boleśnie przekonuje się o tym Colombo.
Wykształcony - po studiach prawniczych - podejmuje się tropienia układu, po to tylko, by z przegranej zdać sobie sprawę 30 lat za późno, a i to dopiero, kiedy przysiada na chwilę - a jakże - na dworcu, w niemal stańczykowej pozie.
Tak tak, młodzi wykształceni, w jakim jesteście wieku?
Ta trzydziecha nie pojawia się w sztuce przypadkowo.
Wskazana droga jest inna.
Pociąg należy wybrać przed.
I nie sobie samemu - my już pędzimy - następnemu pokoleniu.
I dokładnie tak, jak wybrano córce, i dokładnie odmiennej kategorii od jej wybranego i też nie "międzynarodowy", który zafundowano kilka lat temu setkom tysięcy Polaków.
A ono - next generation - może wówczas nie tak głupiutkie, kiedy dorośnie, nie będzie miało do nas pretensji, że przyszło mu parzyć kawę. I nie będzie bało się zrobić czegoś więcej.
Czy do zgromadzonej Elity dotarło?
Może.
Może nawet zrozumiała - w końcu taka "rola" elity - bo kiedy z ust posła padły słowa w rodzaju "wy tworzycie ten kraj"****, teatr na chwilę stał się grobowcem.
Cichym...
Ale, czy ta cisza, która sama w sobie, może i czasem jest zapowiedzią burzy, cokolwiek zmieni?
Wątpliwe - gdyby podejrzewał to cyniczny poseł wielu kadencji, nie pozwoliłby sobie na ryzyko rzucania takiego hasła "w lud".
Wydaje się, iż jakikolwiek oddźwięk wywołać może jedynie dość prawdopodobne ocenzurowanie sztuki - pada tam nazwa firmy uwikłanej w Szczekociny, jest i informacja o jej powiązaniach z "Red bulem".
Patrząc na kompromitację naszego bezmiaru niesprawiedliwosci wobec dziennikarza GPC - to mogą wyciąć.
Całe szczęście, że teatr po remoncie, bo za taki wybryk, z dotacjami może być w najblizszych latach krucho.
Ale rozruchów na miarę tych z 68 roku, po zdjęciu "Dziadów" Dejmka, raczej nie należy się spodziewać.
Palenia opon nie będzie - mimo chwil zadumy, naród jakby już i jeszcze nie ten.
Wróciłem do domu grubo po północy, nad ranem właściwie - tyle myśli nieuczesanych swieżo po wstaniu i "porannej" kawie.
O grze aktorów niech się wypowiedzą specjaliści - się nie znam.
Okiem laika: bezkonkurencyjna była ciotka "Corleone", dobry też dyrektor "Czaruś".
Aha - jeszcze jedno - idąc, porzućcie mikolskie tendencje do doszukiwania się błędów merytorycznych w terminologii.
* - KMWTW albo i się dowie, jeśli zajrzy na Dąbrowskiego 5
** - W sztuce "Mężczyzna doświadczony" - coś w rodzaju dziennikarza śledczego - tutejszej "Krychy".
Ponoć sztuka używa motywów ujawnionych przez tę osobę. Nie wiem, ile jest "Krychy" pod prochowcem Colombo, ale nawet jeśli niewielka tylko część - nagłe jej zamilknięcie i wyjazd (jesli rzeczywisty), stają się zupełnie zrozumiałe.
Niech powietrze fiordów służy jak najdłuzej.
*** - motyw ze sztuki
**** - może nie tak dosłownie, ale "w tonacji"
jasiu - 07-10-2012, 17:51
Temat postu:
Na premierze byłem, laikom na pewno się spodoba - teorie spiskowe zawsze były w cenie, opluwanie kolei jest od pewnego czasu w modzie. Sukces komercyjny sztuki wróżę więc murowany. Ale ja to przerysowanie, groteskę i pretensjonalność (czerwona farba jako krew na rękach itp.) odebrałem w inny sposób. Moje prywatne zdanie jest takie, że to zebranie i połączenie w jeden motyw obiegowych opinii, podsycanych przez media i nakręcanych przez użytkowników np. infokolej sprawia, że sztuka wcale nie jest o przekrętach na kolei, tylko... o ludziach którzy (z frustracji?) wszędzie się ich doszukują
A teraz proszę o lincz
[ Dodano: 07-10-2012, 19:38 ]