Trasa to 201 km, więc bałem się żeby nie trafił się full plastik lub puszka bez otwieralnych okien. Trafił się kibel z dawnej modernizacji, też średnio fajnie ze względu na twarde siedzenia, no ale z dwojga złego lepsze to. Odjazd planowy. Do Krzywizny prędkość tragiczna, jedziemy 20-ką albo jeszcze gorzej. Przejazd 6 km zajmuje 21 minut !!! Za tą stacją zostajemy skierowani na tor lewy, ogólnie na tej trasie na wielu odcinkach jedzie się po torze przeciwnym do zasadniczego, a zmiany torów następują często. W Kępnie na dolnym poziomie odpoczywa kilka kibelków. W Ostrzeszowie ma miejsce dość ciekawa rzecz. Po wjechaniu w perony zmieniamy czoło, cofamy się do rozjazdów od strony Kępna, a następnie powracamy ale na tor po drugiej stronie peronu i dopiero ruszamy w dalszą drogę. Z tego co usłyszałem z urywków rozmów przez radio był jakiś problem z rozjazdem. Większa wymiana pasażerów w Ostrowie Wielkopolskim i Jarocinie. Na niektórych stacjach zjawiamy się przed czasem, więc mamy dłuższe postoje. Im bliżej Poznania tym pociąg coraz pełniejszy.
). Po odpoczynku ponownie 6-ką powracam do dworca kolejowego. Wysiadam na przystanku koło nowego budynku dworca. Przystanek pierwotnie nazywał się Zintegrowane Centrum Komunikacyjne, jednak obecnie jego nazwa to Poznań Główny. Jego połączenie z dworcem jest jednak beznadziejne. W trakcie remontu wystarczyło przejść przez ulicę przez tymczasowe przejście dla pieszych. Teraz konieczne jest zejście do przejścia podziemnego, którym docieramy na dziedziniec galerii Poznań City Center, przejście przez część galerii, wjechanie schodami o jeden poziom do góry i dopiero wtedy dotrzemy do budynku dworca, który od przystanku dzieli zaledwie jakieś 50 metrów. Pod budynkiem dworca na tym samym poziomie co tory znajduje się dworzec PKS. Nie można się jednak na niego dostać bezpośrednio z dworca, trzeba przejść przez galerię. Galeria dzieli się na 2 części: handlową, która jest czynna tylko w dzień i całodobową, przez którą przechodzi się na oba dworce. Jest tu też całodobowy Mc Donald’s. Część dzienną od całodobowej oddzielają wysuwane szare ściany, w których znajdują się drzwi pilnowane przez ochronę. Budynek dworca świeci różnymi kolorami, które co chwilę się zmieniają. W napisie Poznań Główny z boku budynku nie świeci literka W co wygląda dość niechlujnie. Spędzam trochę czasu na dworcu. Do odjazdu przygotowują się ostatnie osobówki odwożące ludzi w prawie wszystkich kierunkach. Z dalekobieżnych przybywa TLK PRZEMYŚLANIN ze Świnoujścia do Przemyśla. Mam nadzieję, że pociąg ten powróci na trasę przez Wrocław, bo jego brak na odcinku Wrocław-Katowice jest uciążliwy i powoduje 10-godzinną dziurę w połączeniach. Ok. 23:00 udaję się na przystanek Dworzec Zachodni. Zjeżdżającą do zajezdni 16-ką podjeżdżam do Parku Wilsona i udaję się na nocleg do kolegi.
Przy peronie szynobus do Kostrzyna. Gdy powracam na standardowy dworzec mój szynobus do Gołańczy jest już podstawiony. Jest to mój pierwszy przejazd spółką Koleje Wielkopolskie. Dwuczłonowa PESA, jednak układ siedzeń zupełnie inny niż w szynobusach opolskich czy warmińsko-mazurskich. Najbardziej odczuwalną różnicą jest dużo ciaśniejsze przejście między siedzeniami, ponieważ po jednej stronie w jednym rzędzie znajdują się 3 siedzenia. Pierwsze kilometry po dobrze znanej trasie przez Poznań Garbary. Zaliczanie zaczyna się za stacją Poznań Wschód, z której odchodzi linia do Gołańczy, którą dawniej można było dojechać do Bydgoszczy. Linia została nie tak dawno wyremontowana ze środków unijnych, więc prędkość dobra, a stacje i przystanki posiadają nowe perony. Za przystankiem Poznań Karolin przecinamy obwodnicę towarową Poznania (ze Swarzędza do Kiekrza). Przez moment widać długą estakadę, po której idzie ta linia. Niestety do tej pory nie było mi dane jej zaliczyć. Trasa, którą jadę niezbyt ciekawa widokowo (jak większość linii w tych rejonach) – pola i lasy. Przejeżdżamy m.in. przez Bolechowo, gdzie znajduje się fabryka Solarisa. W Murowanej Goślinie oczekujemy na mijankę z szynobusem do Poznania, więc wychodzę na szybkie fotki. Na wjeździe do Wągrowca spory łuk. Na stacji tej wysiada 3/4 pasażerów. Większość pociągów (na linii jest kilkanaście par) kończy bieg tutaj, na dalszym odcinku do Gołańczy kursują już tylko 4 pary. Po odjeździe mijamy jezioro. W lewo odgałęzia się linia do Rogoźna Wielkopolskiego. Tego odcinka remont nie objął, więc nie jedzie się już tak fajnie jak przed Wągrowcem. Na trasie dużo wiatraków. W Gołańczy jestem o 10:53 i mam niecałą godzinę czasu. Dalej już nie pojedziemy o czym dobitnie informuje granica równo skoszonego zielska na torach. Robię spacer na pobliski rynek. Powracam przez rampę przy torach, na której urządzone jest targowisko. Miejscowość otoczona jest wiatrakami, w którą stronę by się nie spojrzało to jesteśmy w stanie jakiś dostrzec. W drogę powrotną wyrusza podobna ilość osób. Kasy biletowej nie uświadczymy, więc drużyna ma co robić, bo większość kupuje bilety. Jeden z konduktorów zapytany przez pasażerkę o coś stwierdza, że nie wie, bo jest na tej trasie tylko na gościnnych występach. W Wągrowcu jak można było się spodziewać wsiada duża liczba podróżnych i szynobus jest pełny. W Poznaniu jestem ponownie o 13:10. Na IR STAROSTA do Warszawy podstawiony pojedynczy EN57. Oj, coś ostatnio PR zaskakują in minus jeśli chodzi o składy… Zaglądam na chwilę na parking, z którego widać perony. Następnie przechodzę do galerii. Na piętrze, na którym się znajduję toaleta jest płatna, nie wiem jak na innych (np. w Katowicach bezpłatna jest tylko na jednym). Kieruję się na plac przed galerię. Przy wejściu wielkie szpilki oraz fontanna przy której można się trochę ochłodzić, bo temperatura w tej chwili na pewno przekracza 30 stopni.
). Tory na stacjach zwrotnych zataczają pętlę, więc pociąg nie musi zmieniać czoła tylko zawraca w taki sposób jak tramwaj. Jeśli chodzi o rozkład jazdy to w tygodniu pociągi kursują co godzinę, a w weekendy co pół, tak więc w soboty i niedziele w ruchu są 2 składy, które mijają się w połowie trasy. W budyneczku dworca znajduje się kasa biletowa, w której zakupuję bilet. Niestety jest to zwykły paragon z kasy fiskalnej. Na osłodę można sobie pobrać ze stojaka obok pamiątkowy bilet z 2011 roku. Obok peronu znajduje się pomnik parowozu. Przed odjazdem następuje kontrola biletów. Kierownik kasuje mój paragon kasownikiem takim samym jak mają np. w PR, tylko zamiast logo spółki kolejowej jest logo MPK Poznań. Jest też dyżurny ruchu, który lizakiem daje sygnał odjazdu. Wygląda bardzo podobnie jak dyżurni na czeskich stacyjkach. Prędkość kolejki oczywiście nie jest zbyt wysoka. Wyjazd ze stacji po łuku. Po chwili mijamy dwustanowiskową lokomotywownię. Pierwszy odcinek wiedzie wzdłuż jeziora, mijamy spacerujących ludzi. Następnie odbijamy w lewo i linia robi się leśna. W tym lesie mijamy dawny peron przystanku Ptyś, który funkcjonował do 2011 roku. Obecny peron znajduje się nieco dalej, już po wyjeździe z lasu. Po kolejnej chwili jazdy docieramy do mijanki Balbinka. W weekend spotykają się tu 2 składy, jednak dzisiaj przejeżdżamy bez postoju. Jedziemy chwilę wzdłuż drogi, a następnie ponownie wjeżdżamy w las gdzie mijamy nieczynną stacyjkę Przystań. Koniec trasy to Zwierzyniec, który jak sama nazwa wskazuje znajduje się w pobliżu ZOO. Jest tu duża wiata, punkt gastronomiczny oraz kontener z kasą biletową i nastawnią. Jadąc z powrotem można objechać pętlę w lesie. Po dokumentacji fotograficznej drogą pod górkę wychodzę z lasu. Po drodze mijam pętlę autobusową przy Nowym ZOO, jednak oferta rozkładowa nie jest tu powalająca. Tutejsze ZOO jest nowe, natomiast w centrum miasta znajduje się stare, do którego od 1 kwietnia 2014 wstęp jest bezpłatny. Idąc dalej po chwili ponownie spotykam tory kolejki. Powrotny pociąg załapuje się na zdjęcie.
Kolejnym celem jest najmłodsza trasa tramwajowa w Poznaniu czyli Franowo. W tym celu 13-ką podjeżdżam na Rondo Starołęka, żeby tam coś złapać. Najbliższym tramwajem w pożądanym przeze mnie kierunku jest jednak 17-ka, która i tak jedzie ze Starołęki. Jedziemy teraz przez blokowiska, które rozdzielone są ruchliwą dwupasmową drogą z torowiskiem tramwajowym pośrodku. Przejścia dla pieszych są bezkolizyjne po wiaduktach. Przesiadkę w kierunku Franowa wykonam na Osiedlu Lecha, gdzie zaczyna się tunel tramwajowy. Przed tym przystankiem na chwilę zatrzymujemy się, bo pewnie coś właśnie wyjeżdża z tunelu. Trójkąt torowy również znajduje się już w tunelu. Przystanek zmodernizowany i zadaszony. W kierunku Franowa dość długo nic nie nadjeżdża, za to w stronę Starołęki 2 albo 3 tramwaje. W końcu zjawia się 18-ka. Trasa wiedzie przez tunel, w którym są 2 przystanki. Nie wygląda to jednak tak jak w Krakowie, bo o ile przystanki krakowskie przypominają bardziej stacje metra i jest w nich ciemno, tak do poznańskich normalnie dociera światło dzienne, bo są częściowo odkryte i położone niezbyt głęboko. Z tunelu wyjeżdżamy przy centrum handlowym M1, gdzie wysiadają wszyscy. Dalej trasa wiedzie tyłami wspomnianego centrum, żeby dotrzeć do pętli z zajezdnią, przy której istnieje możliwość przesiadki na autobus.
Zaglądam do dworcowego Mc Donalda, a następnie podobnie jak wczoraj z przystanku Dworzec Zachodni tym razem 8-ką podjeżdżam do Parku Wilsona i udaję się na nocleg.
Wysiadam znów przy Moście Teatralnym. Teraz udam się jeszcze raz do pętli Ogrody, żeby stamtąd pojechać zwiedzić przystanki w tunelu do Franowa po drodze zaliczając ostatnie brakujące odcinki. Tym razem dowozi mnie tam 17-ka. Kolejny tramwaj to 18-ka. Zaliczam nim ostatnie 2 brakujące odcinki. Na ul. Zwierzynieckiej mijamy zabity dechami jeden z wjazdów do nieczynnej zajezdni Gajowa. Przejeżdżamy również przez remontowane Rondo Kaponiera. Na wprost nie możemy pojechać bo wjechalibyśmy na będący w rozbiórce Most Uniwersytecki. Dojeżdżam do przystanku Piaśnicka/Kurlandzka, który znajduje się w tunelu. Po obejrzeniu 16-ką podjeżdżam na drugi tunelowy przystanek czyli Piaśnicka/Rynek. Przystanki wyglądają prawie identycznie. Teraz chcę udać się na Stary Rynek. Podjeżdża 18-ka, która akurat jedzie w innym kierunku, więc będę musiał się przesiąść po drodze. Ponieważ na Os. Lecha przesiadałem się wczoraj postanowiłem wybrać przystanek Os. Tysiąclecia. Jest to spokojne miejsce przy parku. Po chwili oczekiwania nadjeżdża 5-ka. Jadę na Plac Bernardyński. Znajduje się tu wspomniana już wczoraj kawiarnia w tramwaju. Teraz mam okazję ją udokumentować. Następnie przechodzę na Stary Rynek. Zastaję tam sporo wycieczek szkolnych. Akurat wybija 12:00 więc załapuję się na „występ” koziołków oraz trębacza. Następnie przechodzę na Plac Wolności przy którym znajduje się Biblioteka Raczyńskich. Na samym placu znajduje się Fontanna Wolności, a wzdłuż przebiega linia tramwajowa (tutaj jest właśnie jednokierunkowy odcinek tworzący pętlę uliczną). 16-ką podjeżdżam 1 przystanek, do Fredry. Obok znajduje się teatr, a po drugiej stronie natomiast plac z fontanną. Rozkładam się na trawce i odpoczywam trochę. Następnie udaję się w kierunku Mostu Teatralnego. Tuż przed nim schodzę w dół, ponieważ przy torach znajduje się była nastawnia przerobiona na kawiarnię. Jej nazwa nie może być inna jak NASTAWNIA. Od strony torów normalnie napis z nazwą stacji, a malowanie podobne do obecnego malowania nastawni PLK, więc pasażer pociągu jeśli nie przyjrzy się dokładnie może nie zauważyć, że jest to kawiarnia. Pod Mostem Teatralnym przebiega przedłużenie "Pestki" do Dworca Zachodniego. Według artykułu z gazety miejskiej, którą otrzymałem na jednym z przystanków, inwestycja ta została uznana za jeden z najbardziej udanych projektów unijnych ostatnich lat.