Na trasie Ostrava-Přerov-Břeclav dawniej obowiązywał ruch lewostronny, teraz jeździ się już po prawym torze, tak jak na reszcie czeskiej sieci. Za Prosenicami, tuż przed obwodnicą Přerova zatrzymujemy się na kilka minut, aby przepuścić pociąg jadący z przeciwka. Zostało tutaj wybudowane bezkolizyjne przejście z ruchu lewostronnego na prawostronny. Na obwodnicę Přerova wjeżdżamy torem lewym (być może z tego wynikał postój, bo teraz przy prawostronnym ruchu z Ostravy przebiegi pociągów jadących w dwóch kierunkach krzyżują się), dzięki temu po zjechaniu z niej znajdujemy się na właściwym torze. W Ołomuńcu jesteśmy kilka minut po czasie. Perony zostały zmodernizowane i prezentują się dużo ładniej. Trwa jeszcze remont głównego tunelu mającego początek w holu dworca, przez co trzeba korzystać z tunelu bocznego. Robimy krótki rekonesans po budynku dworca, w celu znalezienia punktu obsługi DPMO (odpowiednika naszego ZTM), którym okazało się zwykłe okienko kasowe. Zakupujemy 2 bilety dobowe. Obok znajduje się kasa Leo Express. Akurat ktoś kupował bilet, więc miałem okazję podejrzeć, że przewoźnik ten ma całkiem fajne blankiety, przypominające nieco bilety lotnicze. W holu malowidło, które ciężko objąć w całości.
Czas rozpocząć zaliczanie sieci tramwajowej, najmniejszej wśród wszystkich jakie istnieją w Czechach. Bezpośrednio przed budynkiem stacyjnym znajduje się niewielki dworzec autobusowo-tramwajowy z zadaszonymi peronami. Obok trzy wielkie elektroniczne tablice wyświetlające najbliższe odjazdy. Pierwszy tramwaj to VARIO i linia 3, który ma trochę nietypowy układ siedzeń. Podjeżdżamy tylko jeden przystanek, do pętli Fibichova, znajdującej się tuż obok dworca. Kończą tutaj bieg wszystkie linie z wyjątkiem 4, na którą musimy poczekać aby pojechać dalej. Obok znajduje się również pętla autobusowa, a na niej m.in. stara Karosa jadąca do Kauflandu. 4-ką pojedziemy do pętli Pavlovičky. Zaraz po odjeździe wjeżdżamy pod górkę, żeby przejechać wiaduktem nad torami kolejowymi (a właściwie to prawie samą stacją Olomouc hl.n.). Po drugiej stronie znajduje się dworzec autobusowy. Na trasie przecinamy się prostopadle z pojedynczymi niezelektryfikowanymi torami kolejowymi, jak się później okaże takich skrzyżowań jest więcej w całym mieście. Trasa linii 4 nie kończy się typową pętlą. Tramwaj objeżdża kilka budynków i dociera na przystanek końcowy znajdujący się na spokojnej uliczce. Po jednej stronie blok mieszkalny, a po drugiej linia kolejowa, na której nawet trafia się pociąg, ale jako że wyłonił się niespodziewanie, nie udało się zrobić sensownego zdjęcia. Podczas wykonywania zdjęć tramwaj, którym przyjechaliśmy ucieka nam, więc musimy poczekać 15 minut na następny. Dokumentujemy go jak przyjeżdża z centrum, a chwilę później także na samym przystanku. Powracamy nim do dworca kolejowego, gdzie zamierzamy przesiąść się na 2-kę. Do jej odjazdu jest kilka minut, więc idziemy pieszo na pętlę Fibichova, aby tam do niej wsiąść. Niestety trochę się przeliczyliśmy i tramwaj zwiewa nam sprzed nosa, więc kolejne minuty w plecy czekając na następną brygadę. Tym samym okazja do kolejnych zdjęć. W końcu wyruszamy w dalszą drogę. Sieć tramwajowa w Ołomuńcu (nie licząc zaliczonej już trasy) to właściwie wielka pętla otaczająca centrum miasta z paroma kikutami. Niestety nie da się jej zaliczyć w 100 %, ponieważ jednotorowym odcinkiem prowadzącym do zajezdni (idącym równolegle sąsiednią ulicą jak jedna z tras) jeżdżą tylko podsyły bez pasażerów. Jedziemy trasą „górną”, która na początku ma klimaty typowej trasy przez współczesne centrum miasta (ze sklepami czy parkami), następnie wjeżdżamy na starówkę i jedziemy wąską ulicą pomiędzy starymi kamienicami, mijamy też okazały kościół. Tą okolicę obejrzymy później, a na razie jedziemy dalej, aż do końca jazdy tramwaju czyli pętli Neředín, krematorium. Za starówką przejeżdżamy przez skrzyżowanie (na którym dołącza się jednotorowy odcinek z zajezdni) i dalej znowu przez typową współczesną miejską zabudowę. Przecinamy również linię kolejową, tuż przy stacji Olomouc město. Pętla tramwajowa znajduje się przy cmentarzu i jest dosyć skromna. Jak się później okaże wszystkie pętle w tym mieście zajmują małe powierzchnie i nie są rozbudowane. Wjechaliśmy trochę pod górkę, więc za nami widać w dole panoramę miasta, a po drugiej stronie już pole, na którym w oddali snuje się autostrada. Z cmentarza akurat wychodzi orszak ludzi z wieńcami, które pakują do autokaru i odjeżdżają. Na szklanej wiacie przystankowej reklama związana z Rzymianami. Chwilę po zrobieniu powyższych zdjęć jedna boczna szyba sama z siebie… odpada i tłucze się.
Powracamy również linią 2. Tym razem wysiadamy przy starówce, na przystanku U Svatého Mořice. Zanim udamy się na rynek kierujemy się w drugą stronę i wąską uliczką lekko z górki dochodzimy do jednotorowego odcinka do zajezdni. Akurat wyjeżdża tramwaj do nauki jazdy, więc mamy możliwość wykonania zdjęcia tramwaju na tym odcinku (podsyły pewnie są tylko rano i wieczorem). Właściwie patrząc w prawo i lewo widzimy cały odcinek, więc jakoś da się przeżyć brak możliwości jego zaliczenia tramwajem. Idziemy w kierunku zajezdni, po drodze mijamy tramwaj rezerwowy, a także zaparkowanego trabanta. Zajezdnia jest na tyle mała, że nie mieszczą się w niej wszystkie tramwaje, dlatego obok znajduje się tzw. Rubik czyli grupa torów postojowych, na której stacjonuje część taboru. W tym roku ma zostać oddana do użytku nowa większa zajezdnia, a obecna ma stać się muzeum komunikacji miejskiej. Inną wąską uliczką powracamy do równoległej linii z planowymi tramwajami. Po drodze trafiamy na ciekawe malowidło
Wykonujemy kilka zdjęć tramwajów jadących wśród starych kamienic, a następnie idziemy na Horní náměstí czyli ołomuniecki rynek. Jest tu między innymi wysoka kolumna Trójcy Św., makieta miasta, fontanna z figurkami żółwi (Kasia dosiada jednego 
) oraz kościół, na którego ścianie znajduje się duża ilość zegarów. Gdy myśleliśmy, że wszystko już zostało przez nas oglądnięte okazało się, że po drugiej stronie jest przesmyk prowadzący do drugiego podobnej wielkości rynku (Dolní náměstí). Zaczyna trochę gonić nas czas, więc po szybkim obejrzeniu, wykonaniu wspólnych zdjęć oraz błyskawicznej wizycie w McDonald’s po frytki powracamy na przystanek tramwajowy, aby kontynuować zaliczanie sieci. Niestety weszliśmy w złą uliczkę, więc musimy się trochę cofnąć, ale w końcu docieramy do przystanku przy kościele i łapiemy Tatrę z reklamą pendolino na linii 4, którą pojedziemy do pętli Nová Ulice. Zaraz po zjechaniu z głównej trasy na odnogę do tej pętli przejeżdżamy obok sporej wielkości parku. Ostatni odcinek (podobnie jak na trasie do cmentarza) wiedzie pod górkę, aby zakończyć się niewielką pętlą. W pobliży mamy market OBI. Powracamy linią 1 do przystanku Tržnice. Szczęśliwie nie musimy długo czekać, bo za chwilę pojawia się 3-ka, którą zaliczymy ostatnią pętlę - Trnkova. Po zjeździe z głównej trasy mijamy galerię Šantovka znajdującą się nota bene na ul. Polskiej. Dość ciekawie poprowadzony jest odcinek przy tej galerii, obok znajduje się niewielka rzeczka. W przeciwieństwie do pozostałych tras, na końcu nie zastajemy pętli tylko 2 tory zakończone kozłami oporowymi. W związku z tym mogą tu dojeżdżać tylko tramwaje dwukierunkowe. Jest to chyba najmłodsza pętla na sieci, bo niektóre schematy (np. na Wikipedii) nie zawierają jej. Mieliśmy obawy czy zdążymy przesiąść się na dość rzadko jeżdżącą 5-kę, dzięki której dojechalibyśmy do dworca bez przesiadki, ale okazuje się, że obieg jest taki, że przechodzi na nią nasza 3-ka, więc po problemie. Ostatnim tramwajem domykamy pętle i tym samym mamy zaliczoną całą sieć (z wyjątkiem odnogi do zajezdni). Tuż przed dworcem kolejowym łączymy się z drugą trasą, którą wcześniej jechaliśmy do centrum i chwilę później kończymy spotkanie z ołomunieckimi tramwajami.