W Zittau chwila czasu, więc zaglądam do Reisezentrum oraz na stację kolejki wąskotorowej. Moje desiro po zmianie czoła udaje się w drogę powrotną do Cottbus. Ja w dalszą drogę udaję się do Liberca pociągiem Trilex. Na tej trasie również jedziemy przez Polskę (Porajów), z tą różnicą, że ten odcinek nie ma połączenia z resztą polskiej sieci kolejowej. I po prędkości bardzo mocno widać, że PKP PLK jakoś specjalnie nie zależy, aby był w dobrym stanie. Po jakimś czasie prędkość znacznie wzrasta, a to oznacza, że wjechaliśmy na teren Czech. Pierwszą stacją jest Hrádek nad Nisou, gdzie do tyłu dołącza się drugi szynobus. W czasie łączenia chyba coś poszło nie tak, bo mamy problemy z ruszeniem i dopiero po któreś próbie się udaje. W Libercu jestem około 14:00. Szynobus szybko zmienia czoło i udaje się w drogę powrotną, jak widać obiegi za granicą bywają dość napięte. Na stacji chyba nic się nie zmieniło od mojej ostatniej wizyty, która była dość dawno. Perony brzydkie (poza jednym, na którym wysiadłem) a przejścia ponure. Jedynie hol dworca wygląda nieco lepiej. W ČD Centrum w kantorze sprzedaję 10 zł, jednak zrobiłem to ostatni raz, ponieważ nie doczytałem, że dworcowe kantory pobierają prowizję za wymianę (ok. 20 koron) co w przypadku takiej niewielkiej kwoty jest nieopłacalne.
Zanim pojadę do kolejnego miasta, mogę się jeszcze podelektować wrażeniami w drodze powrotnej z Jablonca do Liberca. Po drodze udaje mi się uchwycić miejsce, w którym zaczyna się splot. Pierwotnie planowałem jeszcze zaliczyć jakąś lokalną linię kolejową, ale nie wystarczy mi już czasu, poza tym pogoda średnio zachęca, bo prawie ciągle pada (raz silniej, raz słabiej). Czasu wystarczy natomiast na to, aby zaliczyć rynek. Wysiadam więc na węźle przesiadkowym Fügnerova. Autobusy zatrzymują się na stanowiskach przy nowoczesnym terminalu, natomiast tramwaje swój przystanek mają nieco dalej, a terminal mijają bez zatrzymania. Idę wąską uliczką pod górkę i docieram na główny plac w mieście. Znajduje się tam figurka człowiekokrzesła (? ) oraz dwustronny kran z wodą, na którym akurat przycupnął gołąb. Oglądam też najbliższą okolicę, gdzie trafiam na ciekawą wiatę przystankową. Starówka znajduje się na tyłach galerii Plaza, więc na dworzec udaję się z przystanku Šaldovo náměstí znajdującym się przy wyjściu z centrum handlowego. W drodze na dworzec mamy 2 przystanki: wspomniany już węzeł Fügnerova oraz Rybníček, gdzie odgałęzia się odnoga do zajezdni tramwajowej. Kolejny cel mojej podróży (i kolejna sieć tramwajowa) to Brno, gdzie zamierzam przedostać się nocą przez Pardubice. Zaglądam jeszcze na perony. W jednym z pomieszczeń w budynku dworca dostrzegam salę gimnastyczną oraz dziewczynę, która skacze na trampolinie bardzo wysoko wykonując rozmaite akrobacje i salta w powietrzu.
Odjeżdżamy o 19:40 i od razu wjeżdżamy na autostradę, która idzie tunelem pod centrum miasta. Na bilecie Euro Nysa mogę dojechać aż do Starej Paki, ale cenowo nic bym nie zyskał więc zakupiłem promocyjną Včasną jízdenkę już od Liberca. Pierwszym postojem jest Turnov, gdzie troszkę stoimy i czekamy aż dojedzie drugi wolniejszy autobus. Frekwencja bardzo marna, spokojnie wystarczyłby jeden pojazd. Jest już ciemno, więc wiele nie zobaczę, a szkoda bo trasa wiedzie krętymi górskimi drogami i w dzień z pewnością widoki są wyborne. Co ciekawe przez całą trasę nikt nie zainteresował się moim biletem, co jest bardzo niezwykłe jeśli chodzi o Czechów. W końcu docieramy do Starej Paki, gdzie przesiadamy się na pociąg. Stacja przeszła modernizację i układ peronów jest teraz nieco inny niż podczas mojej ostatniej wizyty. W pociągu też jadą tylko pojedyncze osoby i dopiero tutaj następuje pierwsza kontrola od Liberca. Po 23:00 jestem w Pardubicach, które witają mnie ścianą deszczu.
Ze stacji odjeżdżają ostatnie osobówki, pociąg w kierunku Hradca Králové obsługiwany jest KKA (pewnie jakieś nocne prace). Podczas oczekiwania przez stację przejeżdża masa pociągów towarowych (z dość dużą prędkością), po holu dworca kręci się natomiast kilka dziwnych typów. W pewnym momencie ochroniarz bierze za fraki bezdomną kobietę (która musiała mu czymś podpaść) i wyprowadzą ją na zewnątrz nie zważając na ulewę. METROPOL przyjeżdża spóźniony około pół godziny, z tego co wyczaiłem jechał objazdem przez Lysę nad Labem. Na początku składu znajdują się wagony jadące tylko w relacji Praga-Brno, które są prawie puste, więc nie muszę się cisnąć z pasażerami jadącymi w relacjach międzynarodowych. Po drodze również mijamy sporo składów towarowych. Zmęczenie bierze górę i sporą część trasy przesypiam co jakiś czas się przebudzając. Ostatecznie budzi mnie kierownik z informacją, że stoimy już w Brnie i muszę opuścić wagony. Niestety tutaj także leje jak nienormalne. Jest 3 w nocy, a świtać będzie dopiero ok. 6:00, więc udaję się na dworzec nocny (mała klitka znajdująca się w podziemiach budynku dworca, w której znajduje się kasa oraz kilka ławek) gdzie drzemiąc czekam do rana. Zbieram się przed 6:00 i wyglądam przed budynek. Jest nadzieja – przestało padać. W Relay’u zakupuję dobówkę i po krótkim ogarnięciu się na peronie zaczynam zwiedzanie sieci tramwajowej. Jako pierwsza linia 12, na której Škoda. Przejeżdżamy wiaduktem pod torami, a następnie częściowo wzdłuż nich docieramy do pętli Komárov. Niestety podczas robienia zdjęć ponownie zaczyna padać i po chwili znów jest ściana deszczu. Powracam do dworca kolejowego. Przystanek przy dworcu to 3 perony, przy których spotyka się większość linii tramwajowych w mieście. Zamierzam teraz zaliczyć linię 10 do pętli Stránská skála, ponieważ wyczaiłem na rozkładzie, że kursuje bardzo rzadko. Przyjeżdża solówka. Końcówka linii wiedzie przez tereny leśne, a pętla znajduje się przy jakieś fabryce i na kompletnym odludziu. Poza szczytem tramwaj przyjeżdża tutaj tylko raz na godzinę. Niestety okazuje się, że tramwaj ma tu długi postój, na pętli nie ma ani kawałka wiaty, a ulewa nie ustaje. Po wykonaniu kilku marnych zdjęć idę więc po torach do wcześniejszego przystanku na którym znajduje się duża wiata i przypomina on bardziej przystanek kolejowy. Co ciekawe jedyne wyjście z niego prowadzi chyba przez bramę wejściową fabryki, w której trzeba pokazać przepustkę. Podczas oczekiwania jem śniadanie, w międzyczasie przyjeżdża kolejny tramwaj. Przystanek jest na żądanie, więc muszę zasygnalizować chęć wsiadania. Ciekawe co pomyślał sobie motorniczy widząc przemoczonego gościa z plecakiem, który jedną ręka macha do niego, a drugą robi mu zdjęcie. Wysiadam na przystanku Geislerova, gdzie mogę przesiąść się na inną linię. Zaczynam jednak coraz bardziej wątpić w sens dzisiejszej wycieczki, ponieważ przez ulewę w prawie wszystkich tramwajach mamy zaparowane okna, co powoduje, że ciężko uznać daną trasę za zaliczoną skoro prawie nic na niej nie widzę. Wsiadam teraz w 8-kę, którą jadę pętli Líšeň, Mifkova. Trasa przez moment wiedzie wzdłuż linii kolejowej w kierunku Vyškova na Moravě (którą później pojadę), a na końcu nie zastaję pętli tylko 2 ślepe tory. Pierwszym możliwym tramwajem wyruszam w drogę powrotną i ponownie wysiadam na ‘Gesslerowej’. Kolejną linią jest 9-ka do pętli Juliánov. Trasa wiedzie pod górkę i kończy się dość ciasną pętlą. Po szybkich fotkach ponownie wsiadam 9-kę. Dojeżdżam do dworca i idę się ogrzać w nadziei, że może deszcz w końcu zelży.
Pocieszeniem może być fakt, że i tak nie zaliczyłbym dzisiaj wszystkiego, gdyż na części tras (np. na podmiejskiej linii do Modřic) są remonty. Ponieważ wyjazd powtórzyłem raptem 3 tygodnie później (nie zdążyłem przejechać ponownie tylko tych linii, które zostały opisane do tej pory) resztę zaprezentuję w telegraficznym skrócie, a szerzej wypowiem się w relacji z kolejnego wyjazdu. Nie ma sensu pół dnia siedzieć na dworcu, więc postanawiam jeździć dalej, żeby chociaż pooglądać pętle. Wsiadam w linię 1. Dojeżdżam nią do Řečkovic. Następnie ponownie 1-ką podjeżdżam do przystanku Semilasso i przesiadam się na 6-kę. Zaliczam krótki kikut do dworca Brno-Královo Pole. Stacja obecnie jest nieczynna, perony w remoncie. Tunel, którym można dojść do peronu 2 to obecnie ciemna dziura, w której nie widać kompletnie nic (niczym w nieoświetlonym tunelu kolejowym). Na czas remontu funkcjonuje komunikacja zastępcza obsługiwana specjalną linią tramwajową P6 i właśnie tą linią udaję się w dalszą drogę, do dworca głównego. Następnie linią 1 wyruszam w długą podróż do pętli Bystrc, Ečerova, która jest jedną z ciekawszych tras na sieci. Na pętli kilka zdjęć i w drogę powrotną wyruszam również linią 1. Ponownie dojeżdżam do dworca głównego. Teraz linia 8, którą również pojadę do końca. Po drodze przejeżdżamy nad linią w kierunku Modřic. Tramwaj dowozi mnie do pętli Starý Lískovec. Przystanek dla wsiadających znajduje się pod wiaduktem. W drogę powrotną wyruszam 6-ką. Po kilku przystankach od pętli zjeżdżamy łącznikiem na wspomnianą linię biegnącą z Modřic, którą jadę do centrum przez Mendlovo náměstí. Wysiadam na przystanku Česká. Bardziej już nie przemoknę, więc zamierzam obejrzeć jeszcze starówkę. W tym celu wsiadam w linię 4 i podjeżdżam jeden przystanek do Náměstí Svobody. Ten odcinek to deptak, którym tramwaj zjeżdża z górki do dworca kolejowego. Brno posiada 2 rynki, pierwszy to właśnie Náměstí Svobody. Tramwaje jadą przez jego środek. Drugim rynkiem jest Zelný trh. Podjeżdżam więc ponownie tramwajem linii 4 do kolejnego przystanku o właśnie takie nazwie. Tabliczki przystankowe wiszą wysoko na przewodach. Plac znajduje się 100 metrów od przystanku. Zaglądam też do sklepu z pamiątkami, przed którym figurka nastroszonego czarnego kota. Po obejrzeniu wszystkiego w celu zamknięcia luki wsiadam po raz trzeci w tramwaj 4 i podjeżdżam kolejny 1 przystanek do dworca. Na stacji zakupuję 2 párki v rohlíku, a następnie udaję się na peron 1, gdzie zostanie podstawiony rychlik do Bohumína. Zostaje wepchnięty tyłem. Zajmuję miejsce i o 15:02 ruszamy. Przedział 6-miejscowy. Do Vyškova na Moravě dzielę przedział z 3 osobami, dalej mam już prywatny. Przez prawie całą podróż wciąż ściana deszczu, dopiero przed Ostravą się wypogadza. W Bohumínie chwila czasu na dworcu, a następnie wsiadam w autobus, którym dojadę do przejścia granicznego. W autobusie nauczyciel z mojej podstawówki z Kędzierzyna. Następnie przejście na stację w Chałupkach i jedziemy do Raciborza. W Raciborzu nietypowo wjeżdżamy na ślepy tor przy peronie 3, co jeszcze nigdy mi się nie zdarzyło. Nie muszę więc chodzić po schodach tylko przy peronie 1 czekam na podstawienie kibla do Kędzierzyna. Wraz ze mną pociągiem z Chałupek przyjechało kilku Polaków oraz para z Czech. Z tego co widzę Czesi jadą chyba na wczasy i czekają na TLK WYDMY do Łeby i Helu. Na peronie znów gościu, który zapowiada na głos pociągi, ten sam, którego widziałem w lutym. Tym razem nie tylko zapowiada, ale także daje odjazd wspólnie z kierownikiem za pomocą własnego gwizdka krzycząc że jest to ostatni pociąg w dobie. Wygląda to przekomicznie. Podróż bez przygód i w Kędzierzynie jestem po 20:30. Chwilę po mnie przyjeżdża regio Gliwice-Wrocław, którym 2 dni temu rozpoczynałem wyjazd.