Podróż odbywam na bilecie Czechy+, jednak nie ma żadnej nadzwyczajnej reakcji podczas kontroli. W Hranicach na Moravě spotykamy naszego EC SOBIESKI z Wiednia do Gdyni. Za Ołomuńcem postanawiam zgłosić skomunikowanie, a nuż się uda. Kierpociowa upewnia się we vlakovým průvodce, czy faktycznie takie skomunikowanie jest i że pociąg nie ma kropy (oznaczającej, że nie czeka na skomunikowania), po czym stwierdza, że zapyta i wróci do mnie z informacją. Za Zábřehem na Moravě przekazuje mi wiadomość, że jeśli nie zwiększymy opóźnienia to szynobus zaczeka. 
Na szczęście nic już nie dorzucamy, więc szybko przesiadam się na osobówkę. Okazuje się, że wraz ze mną przesiada się jeszcze kilka osób, które dziękują kierownikowi, że poczekał (tak jakby to od niego zależało ). Teraz spory kawałek wracamy się trasą, którą przed chwilą przyjechałem. Odgałęzienie do miejscowości Lanškroun jest na stacji Rudoltice v Čechách (druga stacja od Českej Třebovej) i jedzie się nim bardzo krótko. W pociągu oprócz kierownika jedzie też nieco już starsza kasjerka mobilna, która wspólnie z kierownikiem wykonuje kontrolę. Mojemu biletowi Czechy+ przygląda się dłuższą chwilę z niepewną miną, ale ostatecznie oddaje mi bez słowa.
Pierwsza trasa, którą zaliczam akurat jest typowo miejska, a kończy się w nieco odludnej okolicy. W pobliżu znajduje się też końcówka linii metra C Depo Hostivař, gdzie stacjonują pociągi metra. Ponownie linią 5 podjeżdżam do pętli Černokostelecká, gdzie przesiadam się na 7-kę. Tym tramwajem podjeżdżam do przystanku Průběžná. Kolejny tramwaj to 22. Docieram nim do pętli Nádraží Hostivař. Pętla znajduje się w niewielkim wykopie i jest możliwość obejścia jej dookoła fotografując tramwaje z góry. Obok znajduje się też stacja kolejowa Praha Hostivař, od której pętla wzięła nazwę. Teraz wyruszę w ponad godzinną podróż linią 22 przez całą Pragę. Do tej pory jeździłem Tatrami, tym razem pierwszy raz trafiam na niskopodłogową Škodę. Tramwaj posiada drewniane siedzenia i duży czerwony pulpit w kabinie maszynisty. Jedziemy do centrum i przejeżdżamy przez stare miasto, a następnie przecinamy Vltavę. Przy przystanku Újezd znajduje się dolna stacja lanovej dráhy na Petřín. Przez głośniki w tramwaju zostaje podana informacja, że z przyczyn technicznych kolejka nie kursuje. Przerwa jest od dzisiaj do 18 marca 2016, a przyczyną jest remont mostu oraz środkowej stacji kolejki - Nebozízek. Za przystankiem Malostranské náměstí przejeżdżamy tunelikiem pod budynkiem. A za kolejnym przystankiem - Malostranská, wspinamy się pod górkę, żeby po chwili zawrócić o 180 stopni i widzieć w dole torowisko, którym przed chwilą jechaliśmy. Taka tramwajowa mini pętla grybowska. Następnie jedziemy w zachodnie rejony miasta. Po drodze jest przystanek Pohořelec – tak samo jak moje osiedle w Kędzierzynie (Pogorzelec). Jazdę kończymy na pętli Bílá Hora. Następnie podjeżdżam do pętli Vypich, gdzie rozpoczyna bieg linia 25, na którą się przesiadam. Docieram nią do przystanku Hradčanská, gdzie mamy ładne zielone torowisko. Po drugiej stronie ruchliwej drogi sprytnie wpleciona (tak że na pierwszy rzut oka prawie jej nie widać) jest jednotorowa niezelektryfikowana linia w kierunku stacji Hostivice. Teraz wsiadam w linię 18. Normalnie powinienem nią dojechać do pętli Sídliště Petřiny, ale ze względu na remont tej trasy została ona przekierowana na pętlę Nádraží Podbaba. Jak sama nazwa wskazuje, obok znajduje się przystanek kolejowy Praha-Podbaba. Jest to nowy przystanek, który powstał w miejsce likwidowanego przystanku Praha-Bubeneč. Jego lokalizacja została nieco przesunięta, aby uzyskać skomunikowanie z tramwajami. Podczas mojego pobytu na peronach przyjeżdża městská linka obsługiwana jednostką 451 nazywaną żabą lub lochneską. Dawniej składy te były częściej spotykane na sieci (jechałem nim np. z Ołomuńca do Nezamyslic), dzisiaj już rzadko gdzie można je spotkać. Standard podróży jak i doznań dźwiękowych jest zbliżony do naszych zdezelowanych EN57. W jednym ze składów, które spotkałem na městskej lince dostrzegłem ściany przedsionków bardzo mocno pobazgrane markerami przez wandali. Przejeżdża też City Elefant do stacji Praha Masarykovo nádraží. W dalszą drogę wyruszam również linią 18. Podjeżdżam na przystanek Vítězné náměstí. Odgałęzia się tu trasa do pętli Divoká Šárka, na którą również zostały skierowane dodatkowo niektóre linie kursujące planowo na Sídliště Petřiny. Udam się tam 8-ką. Po przyjeździe pierwsze moje wrażenie jest takie, że to kolejna zwyczajna pętla. Po chwili jednak dostrzegam, że jest bardzo nietypowa, ponieważ poszczególne linie objeżdżają pętlę w dwie różne strony i mają oddzielne przystanki. W pobliżu znajduje się rezerwat o górskim charakterze (ze skałkami), a na zboczu wzgórza pasą się owce. Jesteśmy na zachodnim skraju miasta.
Na przystanku Ortenovo náměstí wsiadam w 24-kę. Linia zaczyna bieg właśnie na tym przystanku, ale nie ma tutaj żadnej pętli, a tramwaj przechodzi z linii 14. Tak więc dany pojazd jest w drodze ok. 1,5 godziny i robi niezłe koło po całej Pradze. Podjeżdżam do Výstaviště Holešovice. Następnie 17-ka. Wspinając się pod dość stromą górkę dojeżdżam do pętli Vozovna Kobylisy. Znajduje się tu zajezdnia tramwajowa. 17-ką powracam do przystanku Kobylisy. Odgałęzia się tu linia do pętli Sídliště Ďáblice (diabelna nazwa ), jest także dość sprytnie ukryta pętelka dla linii 3, która kończy tu bieg. Na „diabelską” pętlę udaję się 10-ką. Tam zdjęcia i powrót również 10-ką (bo innej linii nie ma). Do przystanku Kobylisy tą samą trasa, a następnie zaliczam nowy odcinek, którym zjeżdżając z górki kieruję się we wschodnie rejony miasta. Pierwotnie planowałem jechać w pełnej relacji, jednak za przystankiem Palmovka przejeżdżamy estakadą nad najbardziej efektownym miejscem praskiego węzła kolejowego (plątaniną tuneli i estakad), więc spontanicznie wysiadam na przystanku Krejcárek, aby przejechać nią jeszcze raz i zrobić zdjęcia. Niestety jak na złość nadjeżdżają same niskopodłogowe Škody, więc mija dłuższa chwila zanim trafiam na Tatrę, w której można otwierać okna. Pojawiła się na linii 10. Po chwili jestem na przystanku Palmovka. Przechodzę przejściem podziemnym (połączonym ze stacją metra) na przeciwległy przystanek i znów 10-ką jadę po raz trzeci po estakadzie, a następnie kontynuuję wcześniejszy plan czyli jazdę na Sídliště Barrandov. Jedziemy południowym skrajem starówki, następnie przekraczamy Vltavę i oraz zaliczamy ważny węzeł przesiadkowy Anděl, a także dworzec Praha-Smíchov. Przejeżdżamy po długiej estakadzie nad przepaścią, z której widoki lepsze niż na niejednej linii górskiej. Równolegle idzie też kamienny wiadukt kolejowy, będący fragmentem linii zwanej praskim Semmeringiem. Następnie linia przeobraża się w trasę szybkiego tramwaju z tunelami i nowoczesnymi stacjami. Każdy przystanek jest w innej kolorystyce. Ech, gdyby poznańska „pestka” tak wyglądała… Końcówka również jest nowoczesna, a tramwaje zawracają na szerokiej pętli. Następny tramwaj to po raz kolejny 10-ka, która planowo kursuje na Sídliště Řepy, ale tam również jest remont, więc została przekierowana na Barrandov. Podczas drogi powrotnej dokumentuję trasę i wszystkie przystanki. Następnie trasa robi się typowo miejska, a po drodze mamy jeszcze małą pętlę Hlubočepy. Wysiadam na Palackého náměstí, który osiągamy zaraz po przekroczeniu Vltavy. Teraz na celowniku kolejny długi kikut czyli Sídliště Modřany. Podczas oczekiwania na 17-kę wykonuję kilka zdjęć, w tym tramwaj dwukierunkowy na moście. Trasa o zupełnie innym klimacie niż poprzednia, ale też fajna bo jedziemy wzdłuż Vltavy. Między przystankami Výtoň a Podolská vodárna przejeżdżamy krótkim tunelikiem w skale, tuż przy rzece. Z pewnością jest to świetny motyw do zdjęć, więc na pewno trzeba będzie się tu przejść. Po jakimś czasie rozstajemy się z Vltavą i odbijamy w lewo. Przejeżdżamy obok przystanku kolejowego Praha-Modřany zastávka na lokalnej linii do Vrané nad Vltavou (i dalej w kierunku miejscowości Čerčany i Dobříš). Pierwotnie rozważałem zaliczenie jej na tym wyjeździe, ale jako, że mam dobówkę ważną do 16:00 stwierdziłem, że zostanę już w stolicy Czech i wykorzystam ją w pełni. Tramwaj kończy bieg na przystanku Sídliště Modřany. Pętla znajduje się jednak kawałek dalej, a dla wsiadających jest dodatkowy przystanek Levského, więc podchodzę tam.
). Ich istnienie stwierdziłem dopiero po wyjeździe oglądając zdjęcia na komputerze. Na szczęście nie miałem spotkania z policją. Jeszcze 2 fotki na przystanku Malostranské náměstí.
W Kędzierzynie jestem po 20:30. Tym razem z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że wyjazd bardzo udany.