W dworcowych kioskach pytamy o bilet całodzienny, niestety nie ma. Pamiętam, że ostatnio też miałem problem i udało mi się go nabyć dopiero w kiosku na Placu Rapackiego. Postanawiamy więc zrobić sobie tam spacer. Idziemy przez długi most na Wiśle, z którego możemy podziwiać panoramę Starego Miasta o poranku. W oddali widzimy też most kolejowy. Udaje się nabyć bilety w tym samym kiosku co ostatnio, więc możemy rozpocząć wycieczkę po sieci. Przechodzimy jeszcze kawałek do przystanku Osiedle Młodych, gdzie łapiemy linię 2 do Elany. Jedziemy w północno-wschodnie rejony miasta. Po drodze mijamy dworzec Toruń Wschodni oraz pętlę Wschodnia, z której dawniej można było przejechać do trasy wiodącej do pętli Olimpijska. Na pętli Elana szybkie zdjęcia. Od razu tym samym tramwajem ruszamy w drogę powrotną. Chcemy teraz zaliczyć najmłodszą linię tramwajową do Uniwersytetu, więc wysiadamy na przystanku Kraszewskiego. Po ok. 10 minutach czekania podjeżdża Swing na linii 1. Ciekawostką jest fakt, że w momencie wjazdu tramwaju przez głośnik na przystanku zostaje podana informacja o linii i kierunku. Linia rozpoczyna się przy skrzyżowaniu koło zajezdni i wiedzie między innymi koło akademików. Pętla już w nieco odludniejszym miejscu. Również tym samym tramwajem powracamy, ponieważ praktycznie nie ma tu czego oglądać. Wysiadamy na skrzyżowaniu przy zajezdni. Teraz rozdzielamy się, bo Łukasz chce udać się na starówkę a ja przejechać pozostałe trasy. Wsiadam w linię 2, którą przypominam sobie trasę do Motoareny. Po drodze remont, więc na pewnym odcinku ruch tramwajów odbywa się po jednym torze. Pętla znajduje się na zachodnich peryferiach miasta i stacjonuje przy niej sporo składów. Tramwaje zawracają w prawą stronę, a przystanki są wewnątrz pętli co jest rzadziej spotykanym rozwiązaniem. Planowałem pojechać teraz 5-ką bezpośrednio do pętli Olimpijska ale przez moje przeoczenie jak również z powodu, że w Toruniu motorniczy mają zwyczaj nie zatrzymywać się na przystankach jeśli nikogo na nich nie ma, tramwaj zwiewa mi sprzed nosa. Pojadę więc 2-ką i najpierw zaliczę sobie pętlę uliczną koło zajezdni. Wysiadam na przystanku Sienkiewicza czyli ponownie na skrzyżowaniu przy zajezdni. Na jednym torze pętli ulicznej stoi tramwaj. Wsiadam w linię 3, którą objeżdżam pętlę, a następnie powracam do centrum. Nie opuszczam tramwaju do momentu aż wjedziemy na linię w kierunku Elany, aby zaliczyć sobie łącznik pomiędzy linią dolną a górną. Właściwie to jeden z 2 łączników, ale drugim nic nie jeździ. Do wysiadki wybrałem przystanek Uniwersytecka, jak się okazało bardzo niefortunnie, ponieważ do przystanku w przeciwnym kierunku trzeba zrobić spore koło i pokonać kilka przejść z sygnalizacją świetlną. Ponownie linią 3 powracam do przystanku Aleja Solidarności. Pozostała mi do zaliczenia ostatnia trasa do pętli Olimpijska. Podczas oczekiwania na tramwaj zaglądam do infopasażera i widzę, że turkolowy PIERNIK z Wolsztyna ma już dość nieładnie wyglądające opóźnienie, które się zwiększa. Oznacza to, że PELIKAN do Szubina również nie pojedzie planowo, bo wszystkie składy są powiązane. Linią 1 wyruszam w ostatnią przejażdżkę. Przejeżdżamy obok dworca Toruń Miasto. Trasa okazuje się dłuższa niż wynika to z mapy, jazda ciągnie się i końca nie widać. Mijamy wiele blokowisk. Bardzo fajnym rozwiązaniem są namalowane na ścianach wielu bloków mapy prezentujące układ najbliższej okolicy wraz z podpisanymi numerami bloków. Dzięki temu ktoś przyjezdny nie musi błądzić po blokowisku w poszukiwaniu właściwego budynku. Pętla znajduje się przy lesie i podobnie jak na Motoarenie stacjonuje tutaj sporo składów. Obok znajduje się również osiedle, ale ogólnie jest cicho i spokojnie. Pętla jest dość duża, a po środku niej znajduje się malutki lasek. Spędzam tutaj dłuższą chwilę (żeby przepuścić tramwaje oklejone ohydnymi reklamami) i do centrum wracam pojedynczą 805-ką na linii 5. Wysiadam na Placu Rapackiego. Robię sobie spacer po starówce, w czasie którego zakupuję kolejny magnes do kolekcji. W jednym miejscu zachowano krótki fragment torów tramwajowych.
Okazuje się, że na tramwaj powrotny muszę poczekać dłuższą chwilę (wyjazd z pętli odbywa się po zwolnieniu jednotoru, więc tramwaj powrotny zawsze zwiewa sprzed nosa), a sam przejazd też trwał dłużej niż pierwotnie mi się wydawało, więc wcale nie jest powiedziane, że wyrobiłbym się na jednym bilecie realizując pierwotny plan. Linią 3 powracam na Garbary. Szybko zaglądam do McDonalda i biorę sobie jedzenie na wynos, a następnie 5-ką podjeżdżam do dworca.
W końcu ok. 18:10 na tablicach na peronie 5 pojawia się Szubin, co powoduje entuzjazm u niektórych osób oczekujących. Niedługo później na stację wtacza się zielona SU45-089 z 3 oliwkowymi wagonami. Jeszcze dłuższa chwila postoju przy peronie i w końcu możemy ruszyć. Miejsca w pociągu dość dużo, bo część osób zrezygnowała. Znalazły się jednak również osoby, które uczestniczyły w imprezie do Jabłowa i nie planowały zaliczać Szubina, ale z racji opóźnienia i zwolnienia miejsc mogły wziąć udział w obu przejazdach. Dojeżdżamy do nastawni, gdzie na chwilę stajemy, a następnie... cofamy się kilkaset metrów. Po tym dziwnym manewrze w końcu opuszczamy bydgoską stację. Z początku jedziemy równolegle do linii w kierunku Inowrocławia (przejeżdżamy obok pętli tramwajowej Wilczak), a potem odbijamy w prawo w miejscu gdzie powstaje nowy przystanek Bydgoszcz Błonie. Od tego momentu prędkość trochę spada, ale i tak jest lepsza niż się spodziewałem. Regularne Rp1 naszego fiata niesie się echem po lasach, przez które prowadzi większość trasy. Na szlaku mimo ściany deszczu spotykamy wielu focistów, których podziwiam za poświęcenie. Jasiniec Białebłota mijamy bez postoju. Mamy krótkie postoje w Rynarzewie oraz Kołaczkowie. Niestety mój sprzęt nie radzi sobie z takimi warunkami i zdjęcia wychodzą bardzo kiepskie. Pod koniec przejazdu pogoda jednak trochę się lituje, bo przestaje padać, a nawet wychodzi słońce, które chyląc się już ku zachodowi ładnie oświetla nasz skład. W Szubinie wszystkie semafory unieważnione. Na stację przyszła obejrzeć nasz pociąg niewielka grupka lokalnej ludności. Na szczęście jest jeszcze na tyle jasno, żeby udokumentować stację oraz oblot składu. Po 20:00 ruszamy w drogę powrotną, którą w większości pokonujemy już po ciemku. Z moich wyliczeń wynika, że powinienem zdążyć na styk na ostatni pociąg do Trójmiasta. Kontaktowałem się również z Piotrkiem, ponieważ pociąg do Ciechocinka z powodu nawałnicy, która przeszła w tamtych okolicach również miał spore problemy z przejazdem, ale ostatecznie wszystko dobrze się skończyło i on też zdążył na flirta. W Bydgoszczy jesteśmy o 21:00. Niedługo później przybywa lekko spóźniony IC HUTNIK Katowice-Gdynia. Wspólnie z Piotrkiem dojeżdżamy do Gdańska Głównego. Następnie tramwajem udajemy się do niego na nocleg..
Podróż sprawna i przed 5:00 jestem w Kędzierzynie.