W Poznaniu dosiada się do mnie Kasia, która przyjechała tu z Olsztyna pociągiem TLK JEZIORAK. Miejscówki wzięliśmy sobie w tym samym przedziale, więc całe okno jest dla nas. Kierujemy się do Szczecina Głównego, na który wjeżdżamy przez Szczecin Port Centralny, tak aby w dalszą drogę udać się bez zmiany czoła przez Szczecin Wstowo. Mam okazję przypomnieć sobie trasę do Świnoujścia, którą za Goleniowem jechałem tylko raz (w obie strony). W Świnoujściu jesteśmy o 16:10. Dzisiejsze popołudnie spędzimy już w tym mieście. BARNIM zostaje ściągnięty na stację postojową przez stonkę, jednak jej malowanie wskazuje na to, że nie należy ona do PKP IC, a do jakieś prywatnej firmy.
Przeprawiamy się na drugą stronę rzeki Świny, na której nie ma mostów i jedyną możliwością przeprawy są właśnie promy. Dla pieszych oraz kierowców będących mieszkańcami Świnoujścia przeznaczona jest przeprawa, z której właśnie korzystamy, natomiast dla kierowców zamiejscowych funkcjonuje przeprawa Karsibór położona nieco dalej. Tuż przed odpłynięciem na nasz prom wjeżdża karetka na sygnale. Trochę przerąbane jest funkcjonowanie w takim trybie, szczególnie w nagłych sytuacjach gdy pogotowie musi pilnie dojechać do chorego w przypadku zagrożenia życia. Za kilka lat powinno się to zmienić, bo w końcu ma powstać tunel pod Świną, który rozwiąże problemy mieszkańców Świnoujścia. Po przeprawieniu się, w pierwszej kolejności udajemy się na Plac Słowiański w celu odwiedzenia informacji turystycznej. Pobieramy w niej mapę miasta. Niestety placówka nie prowadzi sprzedaży magnesów i pocztówek, ale według pracowników bez problemu dostaniemy to w Dzielnicy Nadmorskiej. Wcześniej trafiamy na stoisko z magnesami przy kiosku z papierosami ale założyłem, że na promenadzie będzie większy wybór. Udajemy się właśnie tam. Niestety moje założenie okazało się błędne, bo nie znaleźliśmy prawie żadnego sklepu, a nieliczne, na które trafiliśmy były już zamknięte. Latem w środku sezonu pewnie jest inaczej. Idziemy w kierunku plaży, ale w pewnym momencie łapie nas ulewa, więc musimy ją przeczekać pod parasolem przy jednej z knajp. Gdy w końcu przestaje padać, kontynuujemy spacer na plażę, na której jednak bardzo pusto i wietrznie. Innym wyjściem powracamy na promenadę. Naszą sytuację magnesowo-pocztówkową ratuje urząd pocztowy przy promenadzie, który akurat dzisiaj jest czynny aż do 20:00. Wypadałoby zjeść jakąś kolację, więc trafiamy do knajpki Złota Rybka przy jednym z wejść na plażę. Kasia zamawia sobie langosza, a ja pizzę. Na tyłach knajpki odbywa się dancing. Gościom przygrywa muzyk Ireneusz Waga. Tańczymy kilka kawałków, a następnie kierujemy się w miasto i docieramy do stacji Świnoujście Centrum, z której jutro wystartujemy. Dosłownie w ostatniej chwili robimy zakupy w znajdującej się naprzeciwko stacji Biedronce. Następnie idziemy na ul. Gdyńską, gdzie mamy nocleg w schronisku młodzieżowym. Przez chwilę nie możemy go znaleźć, bo w pobliżu są 3 podobnie wyglądające budynki: jeden to szkoła, drugi to ośrodek wczasowy BRYZA, gdzie też rozważałem nocleg, a schronisko znajduje się za szkołą (poszliśmy od złej strony). Zarezerwowaliśmy pokój 2-osobowy, w praktyce trafiliśmy do pokoju z 3 łóżkami i telewizorem. Łazienka na korytarzu, męska zaraz obok pokoju, a damska w tym samym miejscu tylko piętro niżej. Cena noclegu 36 zł (32 zł + 4 zł opłaty uzdrowiskowej). Kasia z racji statusu studenta płaci za noc 32 zł (28 zł + 4 zł). Zameldować trzeba się najpóźniej o 22:00, aczkolwiek recepcjonista jest przez całą noc, więc w razie potrzeby pewnie można się dogadać. Za oknem rozpadało się na dobre, miejmy nadzieję, że do rana przejdzie.
Stacja to jeden peronik w odludnej okolicy. Chwilę po naszym przyjeździe po drugiej stronie peronu zatrzymuje się RE do Berlina. W oczekiwaniu na nasz pociąg mamy okazję oglądać tęczę. Pociągi UBB do Świnoujścia na wszystkich stacjach w Niemczech wypisany są jako do Swinemünde. Nie wiem czy jest to prawidłowo, bo z tego co się orientuję nie powinno się zmieniać oryginalnych nazw stacji (tak jak my np. na Centralnym nie piszemy Wiedeń Główny tylko oryginalnie Wien Hbf). Piętrowym RE jedziemy do Stralsundu. Kończymy podróż na jednym ze ślepych torów. Jest ich kilka, a perony przelotowe położone są na łuku w drugiej części stacji. Przed peronami znajduje się niewielki taras, a tylko na najbardziej skrajny trzeba przejść tunelem. Zaglądamy na chwilę do dworcowej księgarni, a następnie wsiadamy w pociąg do Barth. Frekwencja niska. Przez pierwsze kilometry jedziemy magistralą, którą kursują pociągi w kierunku Rostocku. Dopiero na stacji Velgast odbijamy na lokalną linię. O 10:43 jesteśmy w Barth. Optymalny czas na zwiedzanie miasta to 1-1,5 godziny. Niestety w tym przypadku rozkład jest dla nas niekorzystny, ponieważ możemy tu spędzić albo pół godziny albo prawie 3 godziny. Na szczęście okazuje się, że do rynku jest bliżej niż wyglądało to na mapie, więc zdążymy. Wygląda na to, że są jakieś plany wycięcia pociągów do Barth, bo na mieście trafiamy na różne plakaty wyrażające protest przeciwko brakowi pociągów w tym mieście. Rynek bardzo ładny. Niestety nie zdążymy pójść do portu ani obejrzeć uliczek okalających starówkę, bo gdybyśmy zostali tu prawie 3 godziny, to nie starczyłoby nam czasu na resztę zaplanowanych punktów wycieczki. Do pociągu powracamy na ostatnią chwilę. W tą stronę zapełnienie dość duże. Jedzie sporo osób z walizkami, zapewne na przesiadki do Stralsundu, do którego docieramy o 11:44. Na to miasto mamy przewidziane najwięcej czasu, ponad 3 godziny. Opuszczamy dworzec i idziemy na starówkę. Zwiedzając miasta, jak zawsze robimy masę zdjęć. Nie sposób zamieścić ich wszystkich, więc z każdej miejscowości prezentujemy tylko kilka wybranych. Spacerujemy uliczkami mijając Nowy Rynek (Neuer Markt), na którym trwa festiwal food trucków, a także ratusz oraz kościół Św. Mikołaja, za którym znajduje się Stary Rynek (Alter Markt). Idąc dalej docieramy do portu. Spacerujemy po molo, przy którym zacumowanych jest dużo łódek. Jest też sporo wędkarzy. W oddali widać wysoki i okazały most drogowy Rügenbrücke łączący Stralsund z wyspą Rugią. Wstępujemy też do księgarni, w której Kasia powiększa swój zbiór niemieckojęzycznej literatury. 
Na dworzec powracamy tuż przed 14:00. Stralsund planujemy opuścić pociągiem po 15:00, ale wcześniej zamierzam wykorzystać fakt, że nasz bilet ważny jest także na krótkim odcinku Stralsund-Altefähr i przejechać się wspomnianym mostem na wyspę Rugię. Niestety most kolejowy idzie znacznie niżej od mostu drogowego. Tą krótką przejażdżkę odbędziemy flirtem do stacji Sassnitz. Na stolikach mapki linii kolejowych. Zaraz za mostem znajduje się przystanek Altefähr, na którym musimy wysiąść. Mamy około pół godziny czasu. Wyjście z przystanku odbywa się przez ohydny pawilon, w którym śmierdzi. Klimaty jak w Polsce… W okolicy znajduje się tylko ruchliwa droga wiodąca na most oraz polanka nad wodą. Gdy przyjeżdża musimy do niego podbiec, bo nie zauważyliśmy tabliczki, że czoło pociągu zatrzymuje się w znacznej odległości od wiaty, pod którą czekaliśmy. Ponownie jedziemy przez most, a chwilę później wysiadamy na głównym dworcu w Stralsundzie.