Gdy zbliża się 5:00 udajemy się na peron 4, gdzie zbierają się uczestnicy. Taki peron został podany przez przewoźnika, jednak mamy wyjechać podstawową trasą do Opola Groszowic, więc zakładałem, że albo jest to błąd albo czeka nas niespodzianka w postaci manewrów po łącznicy. Okazało się, że jednak błąd i skład 2 szynobusów SA134 wjeżdża na tor przy peronie 2. W pociągu tradycyjnie swoje stoisko prowadzi kol. WARS-ik. Po zajęciu miejsc ruszamy w 14-godzinną podróż, w czasie której wiele ciekawych zaliczeń przed nami. Po dojeździe do Groszowic przetaczamy się na towarową część stacji i mijając peron kierujemy się na linię do Opola Wschodniego. Linia została jakiś czas temu wyremontowana i jedzie się po niej szybko i płynie. Ciekawostką są okrągłe słupy trakcyjne. Mijamy też zakład przy ul. Głogowskiej. W Opolu Wschodnim nie dojeżdżamy do peronu tylko zmieniamy czoło zaraz na początku grupy towarowej, przy wiadukcie na ul. Ozimskiej. Następnie kierujemy się łącznicą do posterunku Bolko, z której korzystają pociągi do Jelcza-Laskowic oraz Karłowic. Zaraz za posterunkiem wjeżdżamy na grupę towarową i przez Opole Główne Towarowe docieramy do pasażerskiej części stacji. Z części towarowej nie da się wjechać w perony, więc musimy skorzystać z toru bez peronu, co powoduje lekkie zdziwienie dyżurnych. Kiedyś przez grupę towarową jeździły szynobusy do Kluczborka i z tego powodu specjalnie dla nich powstał drewniany peron tymczasowy. Podczas naszego postoju na stacji melduje się EIP z Jeleniej Góry do Warszawy. Około 6:00 ruszamy w dalszą drogę. Ponownie jedziemy przez grupę towarową, a następnie kierujemy się na linię łączącą Opole Główne Towarowe i Opole Groszowice. To moje pierwsze zaliczenie na tej imprezie, bo poprzednie linie (Groszowice-Wschodnie i Bolko-Opole Towarowe) miałem okazje zaliczyć na objazdach pociągów do Jelcza i do Kluczborka. Prędkość na tym odcinku bardzo niska. Po kilku minutach wyjeżdżamy w Groszowicach. Po lewej mamy linię z Opola Wschodniego, a po prawej z Opola Głównego. Znów przejeżdżamy obok peronu, a następnie wjeżdżamy na linię do Kędzierzyna i jedziemy po najbardziej znanej mi trasie, którą jeżdżę prawie codziennie. Kolejne zaliczenie następuje na posterunku Kłodnica, z którego zostajemy skierowani na linię towarową, która wyprowadza nas na tory towarowe w Kędzierzynie. Przejeżdżamy poza peronami, a na stacji akurat trwa oblot lokomotywy na TLK WYSOCKI. Wariantem dolnym docieramy do Kędzierzyna-Koźla Azot i na przelocie jedziemy do Raciborza. Tam dosiada kolejna grupa uczestników, w tym Czesi.
Wolniutkim tempem z krótkim postojem we Wrocławiu Mikołajowie docieramy na Wrocław Nadodrze. Parowóz zostanie tutaj nawodniony, a następnie wykona oblot i powrócimy do Wrocławia Głównego. Na peronie rozkłada się WARS-ik ze stoiskiem z pamiątkami kolejowymi, który podobnie jak ja prosto z pierwszej imprezy przesiadł się na drugą. 
Sporo osób po przyjeździe na Nadodrze opuściła stację, więc w drodze powrotnej jest już luźniej. Po 23:00 jestem z powrotem na głównym wrocławskim dworcu. Około północy przybywa TLK UZNAM z Krakowa do Świnoujścia. W przedziale, w którym mam miejscówkę dużo ludzi, więc idę do innego wagonu, gdzie mogę się położyć. Większość trasy do Poznania przesypiam. W Poznaniu liczyłem, że TLK DRWĘCA będzie już podstawiony, bo dawniej odjeżdżał ze ślepego toru. Niestety teraz już tak nie jest, więc muszę trochę przeczekać w holu dworca. Po 5:00 schodzę na peron, przy którym jest już podstawiony mój pociąg w mega długim składzie 2 wagonów (bezprzedziałowy i przedziałowy). Zasypiam zaraz po ruszeniu z Poznania, budzę się w Iławie, z małymi przebłyskami w Mogilnie i Toruniu. Około 10:30 jestem w Olsztynie i kończę moją ponad 30-godzinną podróż.