Kilka dni temu miał miejsce wypadek pociągu Leo Express, w którym flirt uderzył w kozioł oporowy na stacji Přerov. Skład został wyłączony z użytkowania, a przewoźnik tak po prostu odwołał sobie 3 pary pociągów bez żadnej komunikacji zastępczej… Informuje o tym mała karteczka w przejściu na perony.
Zejście do tunelu jest otoczone niebieskimi szybami, co powoduje dość ciekawe wrażenie. Właśnie odjeżdża IC z Koszyc do Bratysławy. Jest to nowy produkt, mający na celu podwyższenie komfortu jazdy na najważniejszej trasie na Słowacji. Skład jest jednak bardzo krótki, czyżby było aż tak niskie zainteresowanie? Jeśli chodzi o linię Trnava-Galanta to spodziewałem się podrzędnej lokalki z motoraczkiem, a tymczasem oczekuje City Elefant i to całkiem ładnie zapełniony, szczególnie po przyjeździe rychlika z Bratysławy. Jedziemy zelektryfikowaną lokalną linią. W pociągu jest monitor, na którym możemy obserwować bieżące położenie pociągu na dość szczegółowej mapie. Dzięki temu dokładnie wiemy kiedy pojawi się np. przejazd kolejowy albo dołączy się jakaś linia kolejowa. Na stacji Sereď dołącza się linia z Leopoldova, której nie można przejechać niczym pasażerskim. W Galancie szybkie zdjęcia podczas przesiadki na pociąg do Bratysławy. Również przyjeżdża City Elefant. Na tej stacji, jak również na następnej tablice są dwujęzyczne (po słowacku i węgiersku). O 18:00 jestem w Bratysławie. Ogólnie linie, które dzisiaj zaliczałem były mało ciekawe, no ale kreski na mapie muszą być. Zakupuję bilet do Wiednia na jutro, a następnie idę pieszo do mojego miejsca noclegowego, którym jest jak zawsze hostel PATIO. Za 2 noce (z wliczonym podatkiem miejskim) płacę 21,40 euro. Pokój 12-osobowy składający się z dwóch pomieszczeń 6-osobowych. Tuż przede mną w recepcji melduje się 2 facetów. Okazuje się, że hostel ma rezerwację tylko dla jednego z nich i twierdzi, że nie dostał prośby o dorezerwowanie noclegu dla drugiej osoby, która została złożona przez booking.com. Niestety wszystkie łóżka są zarezerwowane, więc druga osoba musi szukać innego miejsca. W moim pokoju właśnie ten facet (o imieniu Boyraz) oraz 4 dziewczyny rozmawiające po francusku: Marine, Mathilde, Agatha i Lucie. W sąsiednim pokoju grupa skośnookich, którzy rozmawiają między innymi o pobycie w Polsce, a na tapecie są Kraków, Warszawa i Oświęcim. Są jeszcze 2 godziny dnia, więc chowam plecak do schowka pod łóżkiem i idę w miasto. Przez starówkę docieram na bratysławski zamek, którego nie miałem okazji jeszcze zwiedzać. Wspinając się schodami coraz wyżej mam coraz piękniejszy widok na Dunaj z mostem SNP oraz na samo miasto. Na terenie zamku znajduje się też ogród barokowy. Zamek można opuścić jedną z kilku bram. Wychodzę inną niż wszedłem i w efekcie dochodzę do ul. Kapucyńskiej. Zbliża się 21:00, więc idę na szybkie zakupy do Tesco, aby zaopatrzyć się w wodę i prowiant i uniknąć konieczności kupowania tego za ojro w Austrii. Zanoszę zakupy do hostelu i idę jeszcze na krótki wieczorny spacer po starówce. Z Bramy Michelskiej wypuszczona jest wiązka zielonego lasera, która za pomocą kilku luster dochodzi aż na drugą stronę starówki. Po spacerze czas zbierać się do spania.
Rozpoczynam linią 25, którą jadę do pętli Aspern. Po drodze mijam centrum handlowe, które tramwaje objeżdżają z dwóch różnych stron. Zazwyczaj jednak takie objeżdżanie odbywa się prawostronnie, a tutaj jest odwrotnie. Na pętli kilka zdjęć. Tą samą linią wracam kilka przystanków do Donauspital, gdzie można przesiąść się na metro. Linie po tej stronie Dunaju to długie kikuty, więc jeśli mam możliwość przejechania metrem pomiędzy ich końcami to z tego korzystam. Wsiadam w linię U2, jednak najpierw pojadę aż do ostatniej stacji czyli Seestadt. Trasa wiedzie po estakadach, a kończy się obok niewielkiego jeziora i blokowiska. Czekam na pociąg powrotny i podjeżdżam do Hausfeldstrasse, gdzie jest pętla linii 26. Jedziemy po estakadzie nad polem oraz centrum handlowym, w pewnym momencie zmieniamy tor na lewy, aby obsłużyć przystanek z peronem wyspowym. Docieram do drugiej pętli linii 26 (Strebersdorf). Po wykonaniu zdjęć ruszam w drogę powrotną. Przed Floridsdorfem trafiam na kontrolę biletów. Kanar długo przygląda się mojemu biletowi, już chcę pokazywać mu zapis o ważności w strefie 100 w Wiedniu, ale w końcu oddaje mi go. Na Floridsdorfie przesiadam się na 31. Jadę do pętli Stammersdorf. Powracam również 31. Za Floridsdorfem znowu trafiam na kontrolę. Tym razem inny kanar już nie patrzy tak długo na mój bilet i śmieje się. Kanary jeżdżą w grupie 5-osobowej. Tym razem kogoś złapali i wypisują mu kwit. Oj, nie chciałbym płacić kary za jazdę na gapę w ojro. Na pewnym odcinku jedziemy objazdem ze względu na remont. Nie do końca mogę połapać się w odgałęziających się liniach w tym rejonie. Linia kończy bieg na pętli Schottenring. Wsiadam w U2 i jadę w stronę Seestadt aby doliczyć brakujący kawałek. Wysiadam na stacji Aspernstrasse, gdzie ten kurs akurat kończy. Powrotnym kursem powracam znów na Schottenring i oglądam sobie tą stację przesiadkową. W przypadku tych stacji interesuje mnie zawsze jak umiejscowione są linie względem siebie i jak wygląda przejście pomiędzy nimi, jak również wyjścia na powierzchnię z każdej z nich. Następnie nadal linią U2 jadę do kolejnej stacji przesiadkowej – Volkstheater. Szybkie zwiedzanie i znów U2 jadę do Karlsplatz, na której ta linia kończy. Na tej stacji przesiadkowej spotykają się aż 3 linie. Teraz wsiadam w U1 i podjeżdżam na Stephansplatz, który jest kolejną stacją przesiadkową. Wychodzę na chwilę na górę. Na placu jak zwykle tłum ludzi i pełno wycieczek. Są też jacyś akwizytorzy w strojach z epoki Mozarta, którzy zaczepiają ludzi i o coś pytają. Plac jest rozkopany, bo trwa remont nawierzchni. Powracam do metra i kontynuuję jazdę U1. Jadę do końca czyli do stacji Leopoldau. Za stacją Praterstern wyjeżdżamy na powierzchnie i od tego momentu jedzie się jak pociągiem. Po przyjeździe na Leopoldau przechodzę na stację kolejową i czekam na S-bahn, żeby podjechać na Floridsdorf. Pociąg odjeżdża o 14:14. Na stacji Wien Floridsdorf przechodzę na początkową stację linii U6. Ta linia jest nieco inna niż pozostałe, bo kursują po niej składy przypominające tramwaje i idzie po wysokich estakadach oraz posiada stacje o zabytkowym wyglądzie. Wysiadam na Spittelau i tym samym kolejna stacja przesiadkowa zostaje zaliczona. Znajduję się jedną stację od końca linii U4 – Heiligenstadt, więc podjeżdżam tam sobie. Pociąg na tym odcinku jedzie bardzo powoli. Na stacji Wien Heiligenstadt mamy wspólny peron dla pociągów i metra, stoi też zabytkowy parowóz. Linią U4 jadę na Schwedenplatz – kolejny węzeł metra. Stamtąd U2 na Praterstern. Wychodzę na niewielki dworzec tramwajowy. Wsiadam w linię 0. Zaliczając kolejne nowe odcinki torów dojeżdżam do przystanku Wien Quartier Belvedere. Jest tu belweder, który sobie obejrzę, ale najpierw zrobię kółeczko, aby zaliczyć wszystkie brakujące mi odcinki w tym rejonie. Linią D podjeżdżam na Schwarzenbergplatz. Po drodze mijamy bardzo ładną fontannę. Następnie linią 71 jadę do przystanku St. Marx. Później 18-ka, którą powracam na Quartier Belvedere. Belweder i otaczające go ogrody zajmują sporą powierzchnię ciągnącą się przez odległość blisko 3 przystanków tramwajowych. Przy belwederze znajduje się biała chatka, do której można wejść. W środku jednak znajduje się tylko ekran, na którym ta chatka ma usta i coś mówi. W ogrodach nie brakuje fontann i różnych rzeźb. Obejście całości zajmuje mi z godzinę. Wychodzę po drugiej stronie, na przystanku tramwajowym Unteres Belvedere. Linią 71 podjeżdżam na przystanek Am Heumarkt, gdzie znajduje się fontanna, o której pisałem kilka zdań wcześniej. Oczywiście oglądam sobie ją. Promienie słońca odbijające się w strumieniu fontanny tworzą tęczę.