Odbywa się równoczesny wyjazd obu pociągów, ale przy lokomotywie spalinowej nie jest on tak efektowny jak przy dwóch parowozach. Odcinek od Bertsdorfu do Kurortu Oybin jest chyba najładniejszy, wkoło lasy, pagórki, a gdzieniegdzie skalne ściany. Taka ściana znajduje się także przy stacji końcowej, na której parowóz oblatuje skład. Ruszamy w drogę powrotną. Ponieważ w takim odkrytym wagonie jednak trochę wieje, w Bertsdorfie przesiadamy się do zadaszonego wagonu. Wysiadamy na stacji Zittau Süd bo jak wynika z mapy stąd jest najbliżej na starówkę. Docieramy tam wąską uliczką i spędzamy chwilę czasu na rynku, którego centralną część zajmuje ratusz. Rynek całkiem przyjemny, na którym zapewne można w miły czas spędzić słoneczne popołudnie,Następnie kontynuujemy spacer, aby dotrzeć do dworca głównego. Z mapy wynikało, że jest to dość daleko, na szczęście dystans nie okazał się aż tak duży. Na stację przybywamy chwilę przed pociągiem.
W końcu przybywa nasze desiro. Frekwencja bardzo wysoka i sporo rowerzystów, ale na szczęście udaje nam się znaleźć 2 miejsca. W Horce tuż przed stacją odgałęzia się łącznica umożliwiająca przejazd w kierunku Bielawy Dolnej i Węglińca, którą miałem okazję zaliczyć Pociągiem do Kultury w zeszłym roku. Przed Görlitz mijamy fabrykę wagonów, z której produkty jeżdżą także po Polsce. Po dotarciu do Görlitz okazuje się, że pociąg z Drezna do Wrocławia odjedzie z tego samego peronu. I tu kolejny raz muszę ponarzekać na niemieckie systemy informacji pasażerskiej. Godzina odjazdu pociągu do Wrocławia to 13:33, na tablicy natomiast mamy „13:27 Wroclaw ”. Dopiero po konsultacji z innymi pasażerami na peronie potwierdzamy, że jest to godzina przyjazdu z Drezna, a nie odjazdu. Na tablicy przy godzinie nie ma ani pół słowa, że jest to przyjazd, wszystko wygląda tak samo jak u nas. Dopiero po przyjeździe pociągu wyświetla się 13:33. Jak dla mnie niepotrzebne i mylące i spowodowało wątpliwość czy mam na tyle czasu, aby szybko polecieć do sklepu na dworcu. Ostatecznie Kasia została na peronie, a ja pobiegłem mając z nią kontakt telefoniczny. W sklepie jeszcze jak na złość osoba przede mną realizowała chyba z 10 kuponów ichniejszego totolotka. W międzyczasie przyjechał skład 2 jednostek desiro. Na szczęście zdążam wrócić na peron przed odjazdem i nawet jeszcze zrobić zdjęcie. W tym pociągu frekwencja również wysoka, ale udaje się znaleźć dobre miejsca. W Zgorzelcu dobija kolejny tłum ludzi, sporo osób musi stać. Jedzie się całkiem fajnie, jedyne do czego mogę się przyczepić to trochę za mocno działająca klimatyzacja, która powoduje, że po jakimś czasie jest mi zimno. Dawniej pociągi Drezno-Wrocław były przyspieszone, teraz zatrzymujemy się na każdej stacji i przystanku, tylko między Legnicą a Wrocławiem mamy mniej postojów. We Wrocławiu mamy ok. pół godziny czasu. Idziemy do McDonalda po jedzenie na wynos i zajmujemy miejsce w impulsie Wrocław-Racibórz. Czwórkę dzielimy z 2 dzieciaczkami, chłopcowi od czasu do czasu zdarza się mnie kopnąć. Po jakimś czasie matka mówi do chłopca, aby uważał żeby mnie nie kopnąć, na co on odpowiada, że już 2 razy to zrobił. Dzieciaczki wysiadają w Świętej Katarzynie i dalej ich miejsca jadą puste, mimo że sporo osób stoi (albo tak źle wyglądamy albo nikt się zorientował ). W Kędzierzynie jesteśmy przed 19:00.