[Minerva]

Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej zazwyczaj ponosi pracodawca, mając jednocześnie roszczenie regresowe wobec swojego pracownika. Niekiedy odszkodowanie zapłaci wyłącznie podwładny.

Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną. Jest to odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda.

W razie wyrządzenia szkody przez kilku pracowników każdy z nich ponosi odpowiedzialność za część szkody, stosownie do przyczynienia się do niej i stopnia winy. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie stopnia winy i przyczynienia się poszczególnych pracowników do powstania szkody, odpowiadają oni w częściach równych.

Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, nie może ono jednak przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.

Opisane wyżej zasady dotyczą nieumyślnego wyrządzenia szkody, ponieważ umyślne wyrządzenie szkody przez pracownika skutkuje obowiązkiem pracownika do jej naprawienia w pełnej wysokości.

Na podstawie art. 120 § 1 kodeksu pracy w przypadku wyrządzenia przez pracownika, przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych, szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca.

W dalszej części ustawodawca szczegółowo wskazuje zasady dochodzenia roszczenia regresowego (zwrotnego) pracodawcy względem pracownika. Ustalenie poziomu odpowiedzialności pracownika może nastąpić w postępowaniu sądowym. Jeżeli jednak naprawienie szkody następuje na podstawie ugody pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, wysokość odszkodowania może być obniżona, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności stopnia winy pracownika i jego stosunku do obowiązków pracowniczych.

Kiedy jednak pracownik będzie bezpośrednio, w pełnej wysokości odpowiadał za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej? Stanie się tak w sytuacji, kiedy pracodawca tej odpowiedzialności nie będzie mógł ponieść np. zostanie zlikwidowany lub zostanie ogłoszona jego upadłość. Takie stanowisko potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 11 kwietnia 2008 r. w sprawie II CSK 618/07 uznając, iż niewypłacalność pracodawcy nie może naruszać prawa poszkodowanego do odpowiedniej rekompensaty. Podstawą odpowiedzialności jest w tym przypadku art. 415 kodeksu cywilnego: kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia.

adw. Tomasz Poznański

źródło: Interia.pl