Polscy pracownicy są wdzięczni za szansę jakiejkolwiek pracy i gotowi zrobić wszystko, by ją utrzymać. Po sztokholmsku uzależnili się od swoich pracodawców. Zbawców i prześladowców w jednej osobie.
Jeśli wyobrazić sobie stosunki pracy jako jedno wielkie przeciąganie liny, to w Polsce przez ostatnie 25 lat pracownicy często skazani byli na ciągnięcie za jej krótszy koniec. Owszem, pozwoliło to naszej gospodarce szybko przestawić się na nowe kapitalistyczne tory. Ale cena była zbyt wysoka. Bo polscy pracodawcy uwierzyli, że mogą z pracownikiem zrobić absolutnie wszystko. A pracownicy nie mieli innego wyjścia, jak ten schemat po prostu zaakceptować.
Gdyby świat był idealny, sprawy powinny wyglądać mniej więcej tak. Kapitał i praca to dwa kluczowe składniki paliwa napędzającego gospodarkę. Pracodawcy dysponują tym pierwszym, pracobiorcy tym drugim zasobem. Ale obie strony wiedzą, że do tanga trzeba dwojga. Spotykają się więc i nawiązują dobrowolną relację rynkową. Jeśli pracodawca jest z pracownika niezadowolony, może z niego zrezygnować. I odwrotnie. Gdy pracownik czuje, że pracodawca narusza jego interesy, zwalnia się i idzie do konkurencji. Pozornie czysty układ. Problem tylko w tym, że w świecie realnym sprawa jest dalece bardziej skomplikowana. A w kraju takim jak Polska to już szczególnie.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FORUM@INFOKOLEJ.PL
