Z tego co wiem to na IZ Wrocław Dyrektor polecił naczelnikom ISE aby przy podziale podwyżek uwzględniać głównie dyżurnych ruchu i nastawniczych bo zwrotniczych to on może znaleźć w każdej chwili i nie ma takich braków. I ponoć wzięto to pod uwagę i dzielono zwrotniczy - 175, a dyżurni i nastawniczowie - od 200 do 250. Jak inne grupy zawodowe obdzielono nie wiem.
Władze PKP (Wach i reszta betonów) cały czas myśleli, że wystarczy się dogadać z Solidaruchami i to sprawę załatwi. A tu kicha! Grymel, Prędki i Nowak "S"przedali się za stołki w radach nadzorczych spółek-córek PKP CARGO, ale to sprawy nie załatwia, bo na sprzedajnych działaczach "S" uzwiązkowienie w PKP się nie kończy!
Podwyżki dla kolejarzy mają wynieść średnio 400 zł brutto na jeden etat. W czwartek późnym wieczorem przedstawiciele kilku spółek kolejowych i trzech kolejarskich związków zawodowych zawarli porozumienie w sprawie podwyżek płac.
W rozmowach brali udział przedstawiciele trzech związków zawodowych: Federacji Związków Zawodowych Pracowników PKP, Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ Solidarność oraz Federacji Związków Zawodowych Maszynistów Kolejowych. Ze strony pracodawców w rozmowach uczestniczyli przedstawiciele trzech spółek z Grupy PKP: PKP Polskie Linie Kolejowe, PKP Przewozy Regionalne i PKP Cargo.
Szef Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ Solidarność Henryk Grymel uważa, że wynegocjowane podwyżki to maksimum tego, na co mogły liczyć związki. Solidarność jest zadowolona również z pozapłacowych efektów rozmów. Jako związkowców interesują nas również gwarancje zatrudnienia na lata przyszłe - podkreśla Grymel.
- W marcu tego roku pracodawcy Grupy PKP i związki zawodowe powołają zespół ekspercko-doradczy, którego zadaniem będzie opracowanie i przedłożenie stronom zasad wzrostu wynagrodzeń w latach 2009-2011 - informuje Michał Wrzosek, rzecznik prasowy PKP.
W PKP toczą się również negocjacje spółek kolejowych z Konfederacją Kolejowych Związków Zawodowych, zrzeszającą część związków kolejarskich. KKZZ zapowiedziała w piątek, że 6 marca zorganizuje strajk ostrzegawczy w całej sieci PKP. Akcję zaplanowano w godzinach od 7.00 do 9.00 rano.
W skład KKZZ wchodzą: Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce, Związek Zawodowy Dyżurnych Ruchu, Związek Zawodowy Drużyn Konduktorskich, Związek Zawodowy Dyspozytorów.
Protokół
ze spotkania mediacyjnego w dniu 04.03.2008r.
W ramach sporu zbiorowego pomiędzy KKZZ a spółką PKP PLK,
PKP CARGO, PKP Przewozy Regionalne reprezentowanymi przez Związek Pracodawców Kolejowych, odbyły się dwa spotkania pomiędzy stronami sporu z moim udziałem w roli mediatora. Strony sporu, w trakcie rozmów zaprezentowały następujące stanowiska:
Strona pracodawcy proponuje: podpisanie porozumienia w sprawie podwyżek wynagrodzeń od 1 lutego 2008r. o następującej treści:
1. Strony widzą potrzebę wzrostu wynagrodzeń w Spółkach Grupy PKP: PKP PLK S.A., PKP CARGO S.A., PKP Przewozy Regionalne Sp. z o.o.
2. Biorąc pod uwagę możliwości finansowe, aktualny poziom płac w Spółkach Grupy PKP: PKP PLK S.A., PKP CARGO S.A., PKP Przewozy Regionalne Sp. z o.o. oraz dążąc do zakończenia toczących się sporów zbiorowych, strony ustalają dla pracowników wymienionych Spółek wynagradzanych na podstawie ZUZP podwyżki wynagrodzeń od 1 lutego 2008r. w wysokości
220 zł w wynagrodzeniu zasadniczym.
3. Uprawnionymi do podwyżek wynagrodzeń są pracownicy wynagradzani wg zasad określonych w ZUZP i będący w zatrudnieniu w dniu 1 lutego 2008r.
w przeliczeniu na pełne etaty.
4. Zarządy Spółek ustalają z sygnatariuszami ZUZP zasady wprowadzania podwyżek dla podległych pracowników. Podwyżki wynagrodzeń winny nastąpić w terminie wypłaty wynagrodzenia za miesiąc luty 2008r.
5. Strony ustalają, że do dnia 20 lipca br. odbędzie się kolejne spotkanie w celu ustalenia dalszych działań na rzecz możliwości wzrostu wynagrodzeń, po analizie wyników finansowych Spółek za pierwsze I 2008r.
6. Strona związkowa wytypuje jednego przedstawiciela do zespołu
ekspercko – doradczego, który zostanie powołany do dnia 15 marca 2008r. a którego zadaniem będzie opracowanie i przedłożenie stronom zasad wzrostu wynagrodzeń w ww. spółkach, w latach 2009 - 2011.
7. Zawarte Porozumienie kończy spór zbiorowy w sprawie podwyżek wynagrodzeń w 2008r. dla pracowników Spółek, wszczęty przez Konfederację Kolejowych Związków Zawodowych, z zastrzeżeniem zapisów
pkt. 5 i 6.
Natomiast strona związkowa przedstawiła stanowisko przyjęte uchwałą Rady KKZZ w dniu 4.03.2008r.:
„Stanowisko Konfederacji Kolejowych Związków Zawodowych (KKZZ)
przyjęte uchwałą Rady KKZZ z dnia 04.03.2008r
w sprawie zagrożeń w polskim transporcie kolejowym oraz wynikających
z braku odpowiednich działań po stronie Pracodawców i Rządu RP napięć społecznych stwarzających zagrożenie strajkowe
Wprowadzenie
1. W obliczu zapalnej sytuacji grożącej wybuchem społecznym istnieje konieczność pilnej interwencji Ministra Infrastruktury w celu zażegnania poważnego kryzysu społecznego na kolei.
2. Konfederacja Kolejowych Związków Zawodowych została zobowiązana przez swoich członków do podjęcia uchwały o strajku ostrzegawczym w dniu 6 marca 2008 roku. Wynika to z braku poważnego i merytorycznego potraktowania postulatów płacowych KKZZ.
3. Mimo, że żądania KKZZ dotyczą spraw płacowych nie są one stawiane bez uwzględnienia sytuacji finansowej spółek (wbrew temu co twierdzą Pracodawcy). KKZZ zawsze postulowała systemowe podejście do spraw płacowych
w powiązaniu ze stworzeniem odpowiednich mechanizmów ekonomicznych, które pozwalałby na zaspokojenie oczekiwań załogi poprzez podniesienie konkurencyjności i efektywności transportu kolejowego i spółek PKP. Celem tych działań byłoby stworzenie takich podstaw funkcjonowania kolei aby w długim okresie ograniczyć lub wyeliminować przyczyny częstych napięć społecznych
w tej gałęzi transportu.
4. Niestety, w okresie od września 2007 roku, propozycje KKZZ spotkały się najpierw z brakiem reakcji i niezrozumieniem, a następnie z bezpardonowym
i nieuzasadnionym atakiem ze strony Pracodawców. Ataki te nasiliły się
w ostatnich tygodniach. Zamiast merytorycznego ustosunkowania się do otrzymanych propozycji, Pracodawcy skoncentrowali się na działaniach mających na celu spowodowanie rozłamu wśród związków zawodowych, atakach na przywódców związkowych i zastraszaniu załogi. Takie krótkowzroczne działanie może przynieść tylko tymczasowe efekty a nie rzeczywiste rozwiązanie podstawowych problemów kolei i jej pracowników. Bez takich rozwiązań, po kilku miesiącach napięcia społeczne powrócą ze zdwojoną siłą.
5. W ostatnich tygodniach Pracodawcy podjęli niezgodne z prawem działania, które zostały odczytane przez członków KKZZ jako prowokacja i próba zastraszania załogi. Działania te polegały na prowadzeniu negocjacji tylko z częścią związków zawodowych w celu wywarcia niezgodnej z prawem presji na tą część załogi, której postulaty nie były wygodne dla Pracodawców. Takie postawy powodują wzrost napięcia, który może doprowadzić do niekontrolowanego wybuchu społecznego. Poza utratą zaufania do przedstawicieli Pracodawców, którzy posługują się takimi metodami działania, mogą one spowodować konieczność długotrwałych i kosztownych procesów sądowych i prowadzą do eskalacji konfliktu.
6. Kluczem do rozwiązania istniejącej sytuacji kryzysowej jest merytoryczne ustosunkowanie się przez pracodawców i Ministra Infrastruktury do postulatów KKZZ mających na celu dalszy rozwój transportu kolejowego w Polsce, który jest warunkiem zapewnienia odpowiedniego poziomu wynagrodzeń kolejarzy. Podstawowe elementy i motywacja stanowiska KKZZ są przedstawione
w następnych częściach niniejszego stanowiska.
Część I: Uwagi ogólne
1. Konfederacja Kolejowych Związków Zawodowych wyraża poważne zaniepokojenie brakiem efektywności działań w celu rozwiązania długookresowych problemów transportu kolejowego w Polsce, w tym szczególnie braku postępu w reformach Grupy PKP.
a. Reformy Grupy PKP są nadal nie zakończone mimo upływu prawie ośmiu lat od momentu jej stworzenia.
b. Poszczególne Rządy RP zaprezentowały kilka programów restrukturyzacji
i prywatyzacji Grupy. Kluczowe elementy zawarte w tych programach nie zostały jednak zrealizowane. Ponadto, koncepcja reform była wielokrotnie zmieniana. W rezultacie, koszty reform rosną a oczekiwane korzyści
z tych działań nie spełniają się.
c. Brak efektów reform widać chociażby na malejącym udziale PKP CARGO S.A. w polskim rynku przewozowym a kierownictwo Spółki i resortu infrastruktury nadal nie przedstawiły koncepcji działań, które stwarzałyby realne przesłanki do zmiany tych niekorzystnych trendów. Postępująca liberalizacja rynku nie współgra z obciążeniami otoczenia Grupy PKP wpływającymi na możliwość funkcjonowania tej i innych spółek.
d. Reformy Spółek Grupy PKP są utrudnione przez opóźnianie działań, które były przewidziane już w Programie restrukturyzacji z września 1999
(np. wyposażenie Spółek w majątek w tym szczególnie infrastrukturę handlową i obiekty eksploatacyjne) .
2. Powyższe tworzy poważne zaniepokojenie załogi. Nie widząc logiki działania właściciela i efektywności przeprowadzanych refom, pracownicy w coraz większym stopniu niepokoją się o przyszłość swoją i swoich rodzin. W sumie dotyczy to ponad 200,000 osób (pracownicy wraz z rodzinami). Jest to szczególnie ważne ze względu na wpływ poziomu życia pracowników związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego na ich stan psychofizyczny gwarantujący bezpieczeństwo podróżnych i przewożonych towarów.
3. Członkowie związków zawodowych zrzeszonych w Konfederacji Kolejowych Związków Zawodowych oczekują i wymagają od swoich reprezentantów w Radzie KKZZ podjęcia efektywnych działań mających na celu zapewnienie godnych warunków pracy zarówno w perspektywie krótko jak i długookresowej. Wobec opóźniania negocjacji i podejmowania innych działań utrudniających wypracowanie kompromisowego rozwiązania w sprawach płacowych, jako ostateczny środek działania członkowie zobowiązali Radę KKZZ do podjęcia uchwały o przeprowadzeniu dwugodzinnego strajku ostrzegawczego w dniu
6 marca 2008 roku.
4. Jako odpowiedzialni pracownicy świadomi konieczności zapewnienia długookresowego rozwoju naszych spółek ponownie wzywamy Związek Pracodawców Kolejowych do podjęcia konstruktywnych negocjacji z Konfederacją Kolejowych Związków Zawodowych. W związku z powagą sytuacji konieczne jest zaangażowanie się w rozwiązanie tego sporu Ministra Infrastruktury
w kompetencjach, którego leży wiele z poruszanych przez KKZZ kwestii.
Część II: Postulaty dotyczące reform Grupy PKP
1. Wbrew stanowisku wyrażonym przez Wiceministra Infrastruktury ds. Kolejnictwa uważamy, że dyskusja nad sposobem dalszego reformowania spółek PKP nie zakończyła się. Bez uzyskania poparcia załogi dla tych reform konflikty społeczne będą częste a reformy nie będą efektywne. W ciągu ostatnich lat strona rządowa wielokrotnie przyrzekała związkom zawodowym pełną informację i dialog na temat przygotowania i wdrożenia założeń strategii reform. Niestety, większość tych zobowiązań nie była respektowania ani przez Pracodawców, ani przez poszczególne rządy. Wierzymy, ze obecny Rząd podejmie działania porzucone przez poprzednie ekipy.
2. W zawiązku z powyższym, KKZZ wzywa Rząd i Pracodawców do podjęcia otwartego i uczciwego dialogu w następujących sprawach:
a. Weryfikacja założeń rządowej strategii dla transportu kolejowego w Polsce przygotowanej przez poprzednią ekipę. Konieczne jest naszym zadaniem oparcie reform o zasady rachunku ekonomicznego oraz ich dostosowanie do sytuacji konkurencyjnej na rynku transportowym.
b. Konieczne jest zweryfikowanie koncepcji usamorządowienia spółki PKP Przewozy Regionalne. Koncepcja ta budzi szereg wątpliwości wśród samorządów, załóg spółek Grupy PKP oraz ekspertów. Samorządy są
w większości nieprzygotowane do podjęcia się roli właścicieli tej spółki. Koncepcja usamorządowienia jest również niespójna z punktu widzenia zasad zarządzania przedsiębiorstwem oraz systemów finansowych. Dodatkowo plany PKP S.A. dotyczące powołania spółki kasy biletowe przyczyniają się do zwiększenia naszych obaw na temat kierunku reform przewozów regionalnych. W trakcie tych prac należy między innymi rozważyć system, w którym zawierane byłyby długoletnie umowy (kontrakty) pomiędzy samorządami a spółką przewozów regionalnych, gwarantujące ilość pociągów i wysokość dofinansowania. Takie rozwiązania są stosowane z sukcesem w innych krajach.
c. Konieczne jest zakończenie alokacji majątku z PKP S.A. do spółek zależnych. Nie zakończenie i ciągłe spowalnianie tego procesu prowadzi do kontynuowania nieefektywnych działań i powiększania kosztów reform. Wstrzymywanie alokacji majątku jedynie ze względu na konieczność zapewnienia źródeł przychodów (czynsze) oraz uzasadnienia egzystencji nadmiernie rozbudowanej biurokracji w PKP S.A. jest po pierwsze niezgodne z założeniami programu restrukturyzacji Grupy PKP z 1999 roku i ustawy z 2000 roku o restrukturyzacji PKP, a po drugie uniemożliwia poprawę efektywności działania spółek zależnych.
d. Minister Infrastruktury i PKP S.A. przedstawiają coraz to nowsze pomysły realokacji lokomotyw i zaplecza utrzymaniowego z PKP CARGO S.A. do innych spółek Grupy PKP. KKZZ wielokrotnie zwracała się
o przedstawienie ekonomicznego i finansowego uzasadnienia koncepcji tej realokacji. Żadna z naszych próśb nie została uwzględniona. Są takie elementy infrastruktury utrzymaniowo – naprawczej, której dzielenie nie sprzyja wykorzystaniu w Grupie PKP efektu synergii. Dla utrzymania korzyści skali winny one być skoncentrowane i wykorzystywane dla wszystkich przewoźników Grupy PKP. Dla maszynistów, realokacja lokomotyw do innych spółek łączy się z poważnym zagrożeniem ich miejsc pracy. Ponadto w/w realokacja łączy się z powstaniem wielu potencjalnych zagrożeń dla konkurencyjności Spółki PKP CARGO S.A. Dlatego, w celu ograniczenia ryzyka wybuchu społecznego (którego kierownictwa związków zawodowych mogą nie być w stanie opanować) prace nad tym zadaniem powinny odbywać się jawnie i z jak największym udziałem przedstawicieli załogi. Ponadto powinny być poważnie zanalizowane
i rozważone koncepcje realokacji i podziału zaplecza zgłoszone przez Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce. Propozycja ta wskazuje na istniejące różne możliwości przeprowadzenia tej realokacji, które nie zostały uwzględnione przy tworzeniu strategii rządowej.
e. Konieczne jest podjecie działań mających na celu poprawę konkurencyjności transportu kolejowego. O tych sprawach mówi się od lat ale nic nie zostało zrobione. Obecna sytuacja zdecydowanie promująca transport drogowy stoi w sprzeczności z założeniami polityki transportowej Unii Europejskiej oraz Polski.
f. Konieczne jest rozważenie i zanalizowanie wpływu obecnego programu inwestycji w infrastrukturę kolejową na wydajność polskiego systemu transportu kolejowego. Prawie wszystkie fundusze kierowane są aktualnie na inwestycje w korytarzach transeuropejskich, natomiast infrastruktura poza korytarzami niszczeje co może w najbliższym czasie spowodować upadek przewozów towarowych na kierunkach zgodnych z potrzebami polskiej gospodarki.
g. Konieczne jest podjecie natychmiastowych działań szkoleniowych
i edukacyjnych tak aby przyciągnąć młode kadry do pracy na kolei. Średnia wieku pracowników związanych z bezpieczeństwem ruchu kolejowego zbliża się do 50 lat. A zatem za kilka lat zabraknie kadr do prowadzenia pociągów – dlatego środki zaradcze powinny być podjęte już dzisiaj. Obecny poziom płac na kolei jest wyjątkowo mało atrakcyjny dla młodych ludzi, którzy wybierają zatrudnienie w innych branżach.
3. W nawiązaniu do powyższego, postulujemy pilne podjecie efektywnych działań
w w/w obszarach w tym prac analitycznych i koncepcyjnych. Do tych prac należy zaangażować niezależnych ekspertów znających rynek polski i doświadczenia zagraniczne w restrukturyzacji kolei, oraz zapewnić uczestnictwo przedstawicieli załóg.
Część III: Postulaty płacowe
1. Członkowie KKZZ uważają swoje żądania płacowe za w pełni uzasadnione
i w pełni je podtrzymują .
2. Brak odpowiedniego postępu w restrukturyzacji Grupy PKP oraz nagminne łamanie uzgodnień Rządu i Pracodawców ze związkami zawodowymi w ciągu ostatnich lat przyczynia się do radykalizacji postaw załogi. W takiej sytuacji tendencje do protestów społecznych na kolei będą zwiększały się jeśli nie zostaną podjęte bezzwłocznie działania, o których mowa w poprzednich częściach tego materiału. Dlatego ponownie wzywamy Rząd i Pracodawców
o podjęcie negocjacji z uwzględnieniem elementów przedstawionych w Części II niniejszego dokumentu. Może to stworzyć szansę na zmniejszenie napięcia wśród załogi i zbudowanie podstaw zaufania do zarządców kolei.
3. Rozumiejąc aktualną sytuację finansową spółek Grupy PKP oraz podjęte
z niektórymi związkami zawodowymi decyzje o podwyżkach płac dla pracowników PKP PLK S.A, PKP CARGO S.A. i PKP Przewozy Regionalne Sp. z o.o., ponownie wyrażamy nasze stanowisko o konieczności długookresowego rozwiązania sprawy podwyżek płac.
W tym ponownie podkreślamy, że:
a. Wysokość podwyżek jakie postuluje KKZZ tj. nie mniej niż 500 PLN do uposażenia zasadniczego w okresie do końca 2009 roku jest w pełni uzasadniona.
b. Potwierdzamy, że taka wysokość podwyżek jest w pełni realna i wykonalna pod warunkiem podjęcia i wdrożenia działań, o których mowa w Części II niniejszego dokumentu.
c. Konieczne jest jednoznaczne ustalenie wysokości i harmonogramu częściowych podwyżek w tym okresie do pełnej kwoty 500 PLN.
4. Jesteśmy przekonani, że taki system wdrożenia w/w podwyżki jest jedynym rozwiązaniem zapewniającym spokój społeczny w najbliższych miesiącach.
W oparciu o doświadczenia ostatnich ośmiu lat możemy z całą pewnością stwierdzić, że porozumienia nie określające jednoznacznie i precyzyjnie warunków działania są często ignorowane lub łamane co w konsekwencji prowadzi do kolejnych kryzysów. Ustalenie jednoznacznego harmonogramu podwyżek spowoduje powstanie zobowiązania pod stronie Pracodawców do efektywnego zarządzania spółkami, tak aby wypracowane zostały środki na założony wzrost wynagrodzenia. Stanowić to będzie motywację dla zarządców do efektywnego działania. W ten sposób polityka i negocjacje zostaną zastąpione mechanizmami ekonomicznymi i zarządczymi. Taki system powiązania wzrostu wynagrodzeń z wynikami działalności jest stosowany przez wiele kolei na świecie, w szczególności tych, w których strajki i napięcia społeczne są bardzo rzadkie.
5. Wdrożenie powyższego rozwiązania, może stworzyć możliwość uspokojenia napiętej sytuacji wśród członków KKZZ i umożliwienie podjęcia decyzji
o odwołaniu strajku ostrzegawczego planowanego na 6 marca 2008”.
W czasie wielogodzinnych rozmów pracodawcy przedstawili analizę ekonomiczno – finansową poszczególnych Spółek, oraz działania, które Spółki planują podjąć w celu zwiększenia efektywności. Informacje powyżej wspomniane przedstawiali kompetentni członkowie zarządów jak również prezes PKP S.A. Pan Andrzej Wach.
Odbyło się również spotkanie z Panem ministrem Cezarym Grabarczykiem, podczas którego wyjaśniano sporne kwestie.
Strona związkowa odnosząc się do prezentacji pracodawców przedstawiła szereg
propozycji osiągania większych dochodów przez Spółki Grupy, a także szereg zastrzeżeń związanych ze Strategią dla Transportu Kolejowego dotyczących np. usamorządowienia spółki PKP czy też alokacji majątku. Strona związkowa podczas dyskusji zmodyfikowała również swoje stanowisko dotyczące podwyżki płac, proponując, aby kolejne regulacje odbyły się 1 stycznia 2009 i 1 stycznia 2010 w wysokości po 150 zł do uposażenia zasadniczego, lub uwzględniając powyższe czasookresy wzrost o 10% powyżej inflacji.
Związek Pracodawców Kolejowych stwierdza, że w/w postulaty będą przedmiotem prac zespołu płacowego powołanego w ramach Zespołu Trójstronnego ds. Kolejnictwa.
W świetle powyższego mediator zaproponował:
- zwołać Zespół Trójstronny ds. Kolejnictwa z udziałem Przewodniczącego Komisji Trójstronnej Pana Premiera Waldemara Pawlaka oraz Ministra Infrastruktury Pana Cezarego Grabarczyka. Podczas posiedzenia Zespołu omówione byłyby kwestie sporne podnoszone w wymienionym wcześniej stanowisku Konfederacji dotyczące rozwiązań proponowanych w Strategii dla Transportu Kolejowego do roku 2013r.
Podczas obrad Zespołu powołane zostałyby zespoły robocze:
1. Zespół płacowy, który w świetle analiz finansowych dotychczasowych jak i w miarę potrzeby zleconych, w trybie możliwie pilnym opracowałby strategię wzrostu płac w Spółkach w latach przyszłych np. do roku 2011.
2. Zespół ds. wdrażania Strategii dla Transportu Kolejowego do roku 2013
W związku z powyższym, że działania te wymagają czasu i spokoju społecznego w firmie mediator wniósł:
- do KKZZ o zawieszenie planowanego na dzień 6.03.2008r. strajku ostrzegawczego
- do ministra infrastruktury o zwołanie w trybie pilnym tzn. w następnym tygodniu (10.03 – 14.03.2008r.) Zespołu Trójstronnego ds. Kolejnictwa.
Kolejne spotkanie mediacyjne odbędzie się do 15 kwietnia 2008r.
[ Dodano: 04-03-2008, 23:41 ]
Warszawa,04.03.2008 r.
Uchwała 21/R – 03/2008
Rady Konfederacji
Kolejowych Związków Kolejowych
Przyjmując deklaracje przedstawione na spotkaniu mediacyjnym przez Pana Ministra Infrastruktury Cezarego Grabarczyka dotyczące woli rozwiązania najistotniejszych problemów polskiego kolejnictwa wskazanych przez KKZZ oraz uwzględniając wniosek mediatora, Pana Posła Longina Komołowskiego, przedstawiony w protokole ze spotkania mediacyjnego w dniu 04.03.2008 r., Rada KKZZ zawiesza strajk ostrzegawczy planowany na dzień 06.03.2008 r. w godzinach 7.00 - 9.00.
Jednocześnie zobowiązuje się Zakładowe Komitety Strajkowe do dokończenia referendów w terminie nie później niż do 17 marca 2008 r.
Siude co to za forum które wolno czytać dopiero po rejestracji?.
Nie jestem pewien czy świadczy to o czymklowiek... Spotkałem się już z czymś takim mimo że na forum o którym myślę nie podejmowano żadnych "drażliwych" tematów Tematyka była zupełnie innego rodzaju...
To znaczy, że ktoś przeczytał mój post i to zmienił.
Zajrzałem-przeczytałem-zapomniałem.
Choć jak ktoś pisze, że jest niezależny - to znaczy, że jest zależny.
STRAJKU NIET!
Powody niejasne ale przyjmuje je do wiadomości bo muszę!
Może wynika to z sygnałów z dołu, że załogi za strajkiem jednak nie są a za zmianami tak?
Jeśli tak to zmiana kierunku jak najbardziej pożądana!
_________________ "Płynie się zawsze do źródeł pod prąd, z prądem płyną śmiecie"
Zbigniew Herbert
gumiś - bynajmniej, za parę dni okaże się ile komu trafi do kieszeni z owych 220 zł do uposażenia zasadniczego, jest protokół, a referendum trwa. Spór też. Z informacji z kilku zakładów - przygniatająca większość ludzi za strajkiem.
Podpisując porozumienie "Solidarność" i Federacja Kędzierskiego dostały zapewnienie od pracodawców, że ci nie ugną się przed żądaniami KKZZ. Mamiński broni się więc teraz rękami i nogami, ale kolejne rozmowy - o podwyżkach i strategii - odbędą się już z udziałem ministra Grabarczyka i wicepremiera Pawlaka. Swoją drogą ciekawe skąd się wzięło 220 zł podwyżki, jeśli taka Federacja ( a chyba i "S") występowała o mniejszą kwotę .
Słyszałem, że na rozmowy do KKZZ "niezależny" mediator Longin Komołowski przyszedł ze... znaczkiem "S" w klapie. Może ktoś to potwierdzić?
Na Niezależnym Forum Pracowników ukazał się tekst Befamota. Mam nadzieję, że nie pogniewa się o przekopiowanie go tutaj.
[quote="Grześ"]Za co 'Solidarność' sprzedała podwyżki 500 zł dla reprezentowanych przez siebie pracowników???
A co się stało 21.02.2008? – w tym dniu przewodniczący Sekcji Krajowej Kolejarzy „Solidarność” Henryk Grymel podpisuje porozumienie zgadzając się na podwyżkę w wysokości 220 zł. Czyli nawet nie połowa tego czego domagali się jego członkowie.
Dlaczego to zrobił ? Jaki miał w tym interes?
Sprawę wyjaśniają decyzje, które w tym samym dniu podjął Zarząd PKP CARGO S.A.
21.02.2008r. w dniu kiedy podpisywano wspomniane porozumienie Zarząd PKP CARGO S.A. podjął uchwałę o zmianach w Zarządach i Radach Nadzorczych Spółek zależnych od PKP CARGO S.A. i tak :
1. do Rady Nadzorczej PKP CARGO WAGON w Toruniu powołuje (jako
reprezentanta właściciela!) pana Henryka Grymla – przewodniczącego SKK
„Solidarność”
Czy powinno się potępiać pana Grymela? Chyba nie. Już wyjaśniam dlaczego. Aby to zrobić posłużę się jego wypowiedzią z "Wolnej Drogi" z dnia 12. 10. 2007. Rada doszła do wniosku, że najlepsza przyszłość dla rozwoju i utrzymania PKP zapewni rząd wyłoniony z przedstawicieli partii Prawo i Sprawiedliwość. (...) albo wyrazimy nasze poparcie dla Prawa i Sprawiedliwości, albo też pozostaniemy apolityczni ryzykując, że w przypadku dojścia do władzy innych niż PIS partii o libelarnym programie, PKP zostanie sprywatyzowana (...) Zamierzamy spisać z Prawem i Sprawiedliwością stosowne porozumienia, które zagwaeantują nam, że w przypadku naszego ewentualnego poparcia dla PiSu, ich obietnice przedwyborcze zostaną dochowane.
Zastanawiam się czy w tym porozumieniu nie była zawarta umowa z PiSem zdrady swoich członków załogi. A może to była celowa robota antypaństwowa? Na wzór kilku wybitnych polityków z prawej strony? Skoro PiS przerżnął wybory, to trzeba zaszkodzić jego następcom? Nawet kosztem pracowników PKP, a raczej przy ich nieświadomej współpracy. Czy to nie było na zasadzie jak ja podpiszę 200 zł to kolej zastrajkuje, a to zaszkodzi rządowi Tuska? Już chodzą pogłoski, że obecne strajki są podsycane przez ludzi Jarosława "Mądrego". Przez jego czekistów czy bojówki. Ale najważniejsze, że kolega(?) a może sprzedawczyk Grymel "dał nam przykład jak zwyciężać mamy".
Może to prawdziwe podejrzenia? Jeżeli tak to nic dodać nic ująć. W ameryce takich co liżą dupy nazywa się brązowonosi - mają ubrudzone nosy lizaniem. Wydaje mi się, że Grymel i spółka takie mają. Do spółki zaliczam też Motykę, bo na forum ZZDR PKP ktoś napisał, że Motyka ponoć też w imieniu swoich związkowców udzielił poparcia PISowi.
Dzisiaj mamy piątego, do siódmego powinny być paski.
O zgrozo dawno nie miałem takiego dreszczyku emocji:)
A wszystko powinno być bardzo przejrzyste
Pozdrawiam brać kolejarską.
Do wszystkich!
Tak narzekacie na sprzedajnych związkowców, a sami co robicie. Cicho siedzicie i potulnie głosujecie. Jak to się dzieje, że na wyborach związkowych (na najniższym szczeblu) zawsze zostanie wybrany najgłupszy z możliwych albo taki, który na czole ma wypisane, że jedynym jego celem jest zrobienie „kariery” – może być jakaś Rada Nadzorcza, bo w żaden inny sposób kariery nie zrobi. Na wyższym szczeblu to już prawdziwa walka o przywództwo, bo taki przewodniczący wszystkich „karierowiczów”, to może zostać nawet dyrektorem albo i senatorem. Ale przecież panowie Mamiński, Kogut czy Grymel sami na przewodniczących się nie wybrali. Nic nie da odwołanie ich czy wywiezienie na taczkach. W odwodzie czekają całe zastępy jeszcze gorszych sprzedawczyków.
Jedyna rada, to wypisać się ze Związków Zawodowych.
Nie będzie członków, nie będzie również przewodniczących ani prezydentów.
P.S.
Gdyby nie było w ogóle Związków Zawodowych podwyżki na PKP w ciągu ostatnich 15 lat byłyby takie same jak były „dzięki ZZ” albo trochę wyższe, a na pewno zawsze o kilka miesięcy wcześniej.
P.S. II
Czy potraficie sobie wyobrazić co by się działo gdyby tak jednego dnia wszyscy dyżurni ruchu w całym IZ złożyli wypowiedzenie i jakie wtedy można by wynegocjować podwyżki?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FORUM@INFOKOLEJ.PL
.
